آنا هایگ می گوید: “من به یاد می آورم که در مهمانی ها می رفتم و هنگام حرکت در بزرگراه با سرعت در اتوبوس ها می رقصیدیم – تا Step On ، Hallelujah ، Loaded ، Come together ، Fools Gold ، تنها کسی که من می شناسم ، فقط عشق می تواند قلب شما را بشکند. ، بنشین او مکث می کند و سپس خاطرات بیشتری از بین می رود. “اولین ملاقات با پسران Primal Scream در Milk Bar. خیابان های داغ سوهو و لیوان های آبجو سرد. ”

هایگ بهانه ای دارد تا در مورد تابستان دلچسب سال 1990 چشمانش را تنگ کند. او فقط از دوران نوجوانی و تازه از کوله پشتی در مراکش خارج شد ، او خود را در استودیو با تری فارلی ، پیت هلر ، هوگو نیکلسون و اندرو ویترال ، از پسرها دید. خدمه مهمانی خود را با اضافه کردن صدای شدید Siouxsie-ish خود به آهنگ Bocca Juniors Raise اضافه کنید. Raise که 30 ساله بود ، اوج هیبرید رقص مستقل بود ، صحنه ای که با سرکشی شیطنت آمیز ، خوش بینی و پانک ساس صحنه های باکانالیایی را به صدا درآورد.

در سرتاسر انگلیس ، ده ها گروه از تازه واردها به لگ های قدیمی در حال ساخت ریمیکس بودند و خانه اسیدی دو تابستان قبلی عشق را جذب می کردند. کنسرت ها شب های همه شب شدند. انگلیس در مسابقات جام جهانی ایتالیا 90 صعود خود را آغاز کرد ، موسیقی متن آن توسط New Order’s E For England (به عنوان عنوان جهانی در حرکت و عنوان اصلی و آشکار) بود. پاپ خودش را خواهد خورد ، عیسی جونز ، شامن ، و هر تعداد از ژیزرهای پر شده ، پیازچه و خارپشت مانند Flowered Up با هم در استودیو گیتارها و سمپلرها را خرد می کردند. حتی The Cure با رمیکس مورد نیاز Paul Oakenfold از Close to Me 1990 بد بو شد.

گرچه دیگران کمی ستاره دار هستند. شاون رایدر ، جبهه مقابل ، درباره پیروزی Glastonbury در تعریف دوران دوشنبه های مبارک در سال 1990 ، می گوید: “من فقط رابطه جنسی و مواد مخدر را به خاطر می آورم. من در هتل پرنده ای داشتم. من او را می دیدم ، سپس برمی گشتم و در محفظه چمدان توربوس می نشستم و دوستان ریزه زدم که مشغول چرخ دنده بودند. مقدمه مجموعه ما بسیار طولانی بود زیرا آنها مجبور شدند من را از صندوق عقب بکشند. ” و از افسانه ترین نمایش های Stone Roses ، نویسنده Jane Bussman می گوید: “جزیره اسپایک کمی گنگ بود. تقصیر کسی نیست ، ذهن. همه به شدت خواهان آن بودند که وودستاک ، هرج و مرج ، آزادی ، شادی باشد. اما روی تلی از بتن سوزان در باتلاق سیلاژ بود. “

بذر رقص ایندی در گذشته سالهای اسید خانه کاشته شد. پل اوکنفولد می گوید: “رقص Indie همان کاری است که من در تمام مدت انجام می دادم.” “ما از سال 1988 دو باشگاه داشتیم. Spectrum اسید خانه بود ، Future رقص مستقل بود. من قبلاً Clash ، Thrashing Doves ، Woodentops ، کمی هیپ هاپ و برخی از Bob Marley را بازی می کردم. ” او از طرفداران اولیه صدا به عنوان “من ، نانسی نویز ، پس از آن پسران – Weatherall و Farley کارهای خود را انجام می دهند” ذکر می کند.

در سال 1986 ، نانسی نویز برای زندگی در ایبیزا رفته بود و در آنجا “Billy Idol، Talking Heads، Yello” را شنید و آنها را در مجموعه های DJ در کنار Stone Roses و دیگر ایندی مدرن میکس کرد. او Killing Joke’s جوانی ، الکی پاترسون و دوستانش را به Future آورد ، و ناخواسته هم Orb و هم KLF را برانگیخت.

در ضمن Oakenfold روی دو ریمیکس برای دوشنبه های مبارک کار کرد که فارلی در Wrote for Luck و Weatherall در Hallelujah به او کمک کرد. بابی جیلسپی از Primal Scream می گوید: “آنها هر دو رکورد عمده مدرن هستند – جنسیت خالص و خشونت.” “دوشنبه ها تهدیدآمیز بودند و ما این را دوست داشتیم ، به علاوه دی جی هایی مثل دنی رامپلینگ و اوکنفولد پسرهای خوب ، باز ، صمیمی ، بی ادبی بودند که عاشق موسیقی بودند. صحنه برخلاف نخبه سالاری ایندی فراگیر بود. “

Creation Records svengali آلن مک گی به یاد می آورد که ایندی و رقص به این صورت برخورد کرده اند: “من بابی را به یک مکان شوم در حومه خارج از برایتون بردم. Weatherall من را روی دستها و زانوهایم پیدا کرد و سعی می کرد بفهمد آیا Es روی زمین وجود دارد یا نه. بابی کاملاً در چکمه های چلسی مانند یکی از رامونزها سیاه پوش بود و Weatherall به نوعی فرشته جهنم به نظر می رسید. فکر می کنم آنجا جرقه ای ایجاد شد. ”

Weatherall آلبوم سنگ بنای Screamadelica Primal Scream را تولید می کند. ژیلسپی به یاد می آورد: “هیچ محدودیتی وجود نداشت.” Weatherall همچنین آهنگ My Bloody Valentine’s Soon for Creation (“من آن را مجبور به گروه کردم ،” با خنده مک گی ، “و من حق داشتم”) و همچنین جیمز ، سنت اتین و بسیاری موارد دیگر را ریمیکس کرد. فارلی با گروههایی مانند Soup Dragons ، از حومه گلاسگو و Scousers the Farm ارتباط برقرار کرد. پیتر هوتون ، رهبر گروه فارم ، می گوید که لمس فارلی آنها را “نان تست لندن” کرد ، در حالی که فارلی می گوید: “این مزرعه بود که با من تماس می گرفت و کارم را ادامه داد.”

گروه های دیگر گیتار نیز شروع به جهش کرده بودند. Jon Marsh از معشوق ، که آلبوم موسیقی Happiness او موسیقی متن تابستان 1990 بود ، می گوید: “افرادی مانند ما و شامن با آن کار indie گیتار C86 شروع کردند.” اما ما می توانستیم فناوری خود را بدست آوریم و به باشگاه ها برویم. ما از ابتدای سال 1989 کاملاً الکترونیکی شده بودیم. این امر به دلیل گسترش ذهن ، بدیهی است که توسط انبوهی از داروها بوجود آمده است ، اما همچنین توسط برخی از نمونه گیران خارج می شود. اگر تخیل یا تمایل داشته باشید ، می توانید واقعاً متفاوت شوید. “

Soup Dragon Sean Dickson می گوید تهیه نمونه Akai S950 ، که در سال 1989 منتشر شد ، “مانند داشتن ابزاری روانگردان از بالا به شما تحویل داده می شود که می تواند هرچه به ذهن شما می رسد را خم و تاب کند”. جیلیان گیلبرت از New Order می افزاید: “مردم در حال گوش دادن به آهنگ های رقص مانند Voodoo Ray توسط یک پسر به نام Gerald بودند و می گفتند ،” چگونه آنها این کار را می کنند؟ ” این کمی شبیه موج دوم پانک بود – افرادی که از آن الهام می گیرند و سپس کاری می کنند. “

مثل همه حرکات خوب ، رقص ایندی لباس های خاص خود را داشت و به صدا کمک می کرد نام دیگری به دست آورد: گشاد. ابتدا جنجال ها در لیورپول برای احیای شراره ها انجام شد ، اما مانکونی ها آنها را به افراط رساندند. Fiona Cartledge از فروشگاه Sign of the Times ، جایی که روروئک ها در لندن داف و استوسی خود را تهیه می کردند ، به یاد می آورد: “من لباس را به لئو فروختم که تی شرت های” در روز ششم خدا را منچستر خلق کرد “. او من را به Go Vicinity معرفی کرد ، که شلوار جین عظیم گشاد را برای Stone Roses درست کرد. ما آنها را تهیه کردیم و از خیابان کنزینگتون بالا از طریق بازار تا مغازه یک صف کردیم. ”

فارلی ترجیح می دهد به رقصنده ها فکر کند “با پوشیدن شلوار جین سفید و لوفرهای پاتریک کاکس ، تی شرت های” No alla violenza “و کت های Destroy ، و انجام موهوای لندن در لندن توسط درمان. او متنفر بود: “عضو کوهنوردی که در طول جزیره اسپایک پوشیدند واقعاً آنجا بود و با تیپ کازینو ویگان آنجا بود [of northern soul fans] در جدول لیگ شوکرهای موسیقی رقص. “

چیزی که عناصر بسیاری را به خود جلب کرده و در چنین لذت جویی آشکار شده است ، به ناچار از هم می پاشد. و این زمان آشفته ای بود. شورش های مالیاتی نظرسنجی ، که هوتن فارم آنها را “ضربه ای به جنازه تکان دهنده تاچریسم” می نامد ، در ماه مارس اتفاق افتاده بود و جنگ خلیج فارس به راه افتاد. تا سال 1991 ، رکود اقتصادی سخت آسیب دید. صحنه ها متلاشی شده و خشن هاردکور شدند.

اما شاید کرم در تمام مدت در سیب بود. روتا ، خواننده دوشنبه های مبارک ، به یاد می آورد: “اگر به Hacienda می رفتید ، شما در طبقه رقص همه عزیزان خواهید بود.” اما اگر شما در گوشه ای از نشستن ما می نشستید ، همه با هروئین ، کوکائین ، سرعت و اسید همراه بودند – و در مورد هر چیزی بحث می کردند. ”

از یک داروی خاص به عنوان خراب کننده چیزها یاد می شود. جین بوسمن می گوید: “سال 1990 احیای كوكائین بود ، و این ضد یك خلسه است: برو یقه كاری دیگری بخر و در كنار سكو بایست! گیلسپی یادآوری می کند: “در اواخر همان سال ، وقتی مردم به کوکائین نقل مکان کردند ، همه چیز پارانویا و پریشان شد.”

هوتون موافق است: “احساس واقعی برادری وجود داشت ، اما کوکائین سر زشت خود را پرورش داد و مردم دوباره خودخواهانه و خشن شدند. من از فرهنگ پسرانه در اواسط دهه 90 متنفر بودم: این نمونه همه آنچه ما مخالف آن بودیم بود ، حتی اگر برخی از مردم به اشتباه استدلال می کنند که ما آن را شروع کرده ایم. برخی از گروههای Britpop مدل مو و لباسهای ما را کپی کردند ، اما فاصله آنها با نگرش 89-91 یک میلیون مایل بود. “

با این وجود ، در حالی که دوام آورد ، احساس امکان خلاقیت واقعی و شدید بود. اوکنفولد ، از نقطه نظر خود در غرفه دی جی بالای یک برج ، از جزیره اسپایک با مهربانی یاد می کند: “این برق بود ، دریای مردم. این درست در وسط چیزی بود که موسیقی را تغییر می داد – و ما آن را می دانستیم. فکر کردم ، “وای ، من بخشی از این هستم!”

هوتن فکر می کند برادری بین صحنه ها و شهرها واقعی بود. او می گوید: “در آن تابستان این احساس وجود داشت که پایان یک دوره و طلوع جدید است.”

مرداب معشوق می گوید: “شما دیوار برلین را فرو می ریختید ، ماندلا را نیز از زندان بیرون می آوردید.” “این چیزها به خوشبینی که می خواستم به موسیقی ببندم دامن زد. صادقانه احساس می کردم همه دنیا به سمت بهتر تغییر می کنند. ” فوتبال بخشی از آن بود ، همانطور که دنیس جانسون ، خواننده ، و سپس با Primal Scream ، به یاد می آورد. “مقام چهارم جام جهانی خیلی گرد و خاکی نبود! به نظر می رسید مهمانی بزرگی پیش روی ماست که انگلیسی بودن را از طریق فوتبال ، موسیقی ، هنر و مد به شیوه ای مثبت جشن می گیرد. “

حتی دوشنبه های مبارک ، با وجود هر فسق و شکنجه ، این احساس را داشتند. روتا می خندد: “اولین ترانه من با آنها در شماره 5 قرار گرفت ، سپس اولین تور در Glastonbury و Ku Club Ibiza برگزار شد. جهنم خونین ، این گروهی نیست که من شش ماه قبل در ویدنز ببینم! در سال 1989 عالی بود ، مردم می رقصیدند ، اما این پدیده در اواسط سال 1990 نبود. وقتی دوشنبه ها در G-Mex Arena در منچستر یا Glastonbury بازی می کردند ، انگار کل منچستر آنجا بود ، خودشان را بالای صحنه می بینند که در مورد چیزهای واقعی آواز می خوانند. چنین جشنی بود. ”

و موسیقی برای همیشه تغییر کرد. شان رایدر می گوید: “ما 87 ، 88 چیز E داشتیم.” “تا سال 1990 ، من درست مثل” آه ، اکنون این کار تمام شده است ” اما البته این تازه شروع شده بود. “

حتی اگر بریتپاپ می توانست محافظه کار باشد ، ماهیت موسیقی تغییر شکل داده بود: از اعجوبه به بیورک ، رادیو هد و فراتر از آن ، امکانات بی پایان به نظر می رسید. به گفته تری فارلی ، همه از یک “هیولای فرانکشتاین” ساخته شده توسط دی جی های جوانی بودند که به آن حمله می کردند. این ضربان شکست را زیر آن بچسبانید! حلقه آن گیتار! خواننده های زن را از جلو بیاورید! “

شان رایدر این نکته را تکرار می کند: “من قبلاً به بابی ژیلسپی می گفتم:” لعنتی تونی ویلسون مرا وادار می کند که روی همه چیز آواز بخوانم. شما فقط آهنگ های دیوانه وار را با صداهای عجیب و غریب و بدون شعر اجرا می کنید. چطور با آن کنار می آیی؟ این قطعاً درمورد چیزی بود که می توانستید از آن دور شوید. ”