ایده ای که از زمانی شروع شد که یک کلاسیک به یک آبجوسازی برای نوشیدن آبجو و تعمق در مورد تاریخچه رازک مراجعه کرد ، آلی باستانی را زنده کرده است.
ترجمه ، آسیاب و پختن ساعتها طول کشید ، اما آزمایشگران آل در وینیپگ سرانجام نوشیدنی آبجو را که از دستور العمل کیمیاگر مصر در قرن چهارم ساخته شده است نوشیدند.
مت گیبس ، رئیس گروه کلاسیک دانشگاه وینیپگ گفت: “اگر انتظار دارید این طعم و مزه آبجو مدرن داشته باشد ، نمی خواهید چنین چیزی را پیدا کنید.”
“این آبجو بسیار خیلی ترش است. خوب است. خیلی بهتر از آن است که فکر می کردم وقتی این کار را کردیم ، خیلی زیاد می گویم ، اما متفاوت است.”
گیبس وقتی که در یک بار نشسته بود و با یک جفت تولیدکننده آبجو در مورد آبجوهای قدیمی صحبت می کرد ، این ایده را پیدا کرد.
دستور اصلی در این کتاب یافت شده است ، نوشیدنی بربر: تاریخچه آبجو در اروپای باستان، توسط ماکس نلسون در دانشگاه ویندزور. این انتخاب به این دلیل انجام شد که گیبس فکر کرد می تواند به روند اصلی نزدیک بماند و برخلاف برخی دیگر از دستور العمل ها ، مواد موجود و قانونی بود.
گیبس اجازه ترجمه این دستور را از زبان یونانی باستان دریافت کرد و سپس با کارگران تهیه کننده تایلر بیرچ و برایان وستکات ، صاحبان مشترک شرکت Barn Hammer Brewing Co. در وینیپگ ، همکاری کرد.
ابتدا یک نان مایه ترشی از آب و آرد جو تهیه کردند که با دست آسیاب شده است. پخت نان ها با حرارت بسیار کم 18 ساعت طول کشید تا آنزیم های ضروری برای تهیه آبجو زنده بمانند.
نان ها سپس در تخمیر در Barn Hammer غوطه ور شدند.
تنها تفاوت عمده با دستورالعمل اصلی این بود که از تخمیر کننده فولاد ضد زنگ استفاده شده و جو بر روی یک سقف در معرض آفتاب مضر نیست.
هفته ها گذشت و آزمایش به آرامی از مخلوط تیره به نوشیدنی بکر تبدیل شد.
بیرچ گفت: “بعد از چشیدن نانی که آنها درست کردند ، فکر کردم که واقعاً چیزی نفرت انگیز خواهیم داشت ، اما واقعاً خوب شد.”
“در حقیقت با توجه به خوب بودن من از بین رفته ام. در واقع بسیار نوشیدنی است.”
طعم و مزه ساده آن کاملاً مشخص می کند که ظرف 2000 سال کام چه مقدار تغییر کرده است.– مت گیبس
این چیزی نیست که اکثر مردم یک آبجو را در نظر می گیرند و طعم آن بیشتر شبیه یک سیب ترش همراه با کشمش یا سیب است. این نوشیدنی مسطح است زیرا بیش از 1000 سال پیش هیچ کربناتی وجود نداشته است. تولیدکنندگان تخمین می زنند که میزان الکل در حدود سه درصد است ، شبیه آبجو سبک.
این نوشیدنی برای فروش نیست – هنوز – اما آنها برای بازاریابی یک دسته باستانی در آینده باز هستند.
گل آلاله آغاز تحقیق در مورد چگونگی مصرف آن و سایر آبجوها توسط جوامع باستانی است. گیبس گفت ، گروه اولیه نشان داده است كه با توسعه فن آوری تولید آبجو ، مقدار دم نوش تغییر كرده است.
وی گفت: “چیزهایی از نظر ذائقه و فناوری و پردازش آموخته بودیم ، اما به نظر من مهمترین آنها سلیقه بود.”
“طعم ساده آن کاملاً مشخص می کند که ظرف 2000 سال کام چه مقدار تغییر کرده است.”
