Category: <کلاس h2> 45. Landing on Water (1986)
اگر بزرگان دهه 1970 ، از جمله دون هنلی ، با 80 سال ضبط با ضبط سنگین مدرن و سنگین ، پس چرا نیل یانگ به آن امتیاز نمی داد برو؟ سوالی که پاسخ واضح آن است: زیرا ممکن است مانند Landing on Water به نظر برسد ، که در آن آهنگهای بسیار خوبی – از جمله تصویر ویرانگر هیپی دریم از دیوید کراسبی در ویرانه کک شده اش – با تولید استریل و غیر همدردی روبرو شدند.
44. Everybody’s Rockin ‘(1983)
به عنوان یک انگشت میانی یادبود به یک برچسب ضبط که یک آلبوم “راک” از Young ، the rockabilly و R&B 50s از Everybody’s Rockin را درخواست کرده بود بسیار چشمگیر است به عنوان یک تجربه گوش دادن ، نه خیلی زیاد. تولید دیجیتال وحشتناک است. جلد صفحه اصلی جیمی رید ، چراغهای روشن شهر بزرگ.
43. Old Ways (1985)
لحظه های خودش را دارد ، پسر من و آیا دیگر کابوی های واقعی وجود دارد؟ در میان آنها ، اما ضبط کشور دهه 80 یانگ – که دوباره تولید شده است ، به نظر می رسید که عمدتا برای آزار دادن برچسب آن زمان خود ، گفن – بیش از حد تولید شده است ، شربت است و تا حدی حمایت می کند که صداقت کند. خواستگاری بعدی او از بازار محافظه کار نشویل با اظهارات ارتجاعی در مصاحبه ها بهتر است نادیده گرفته شود.
42. آیا شما پرشور هستید؟ (2002)
جوان در اوایل دهه 60. عکس: Alamy Stock Photo
این همکاری با بوکر T و MG ها ، که توجه بسیاری را برای جنگ تحمیلی پس از 9/11 با موضوع “بیایید رول کنیم” جلب کرد ، در غیر این صورت فراموش نشدنی است: آهنگ های تمپو؛ کم هیجان وقتی چوب اسب دیوانه با خیال راحت از Goin ’Home دیدن می کند ، Relief می رسد.
41. Peace Trail (2016)
نمی توانید اخلاق کاری اخیر یانگ ، یا تعهد سیاسی وی را تقصیر کنید ، اما مسیر صلح – آلبوم صلح – دومین آلبوم سال 2016 ، تا حدی با الهام از اعتراضات زیست محیطی در ایستاده رزرواسیون راک – به هم ریختگی بود: ترانه سرایی مجلل ، ایده های نیمه کاره موسیقی از جمله انبوه آوازهای تنظیم خودکار ، اشعار متناسب. هرچند عنوان خوب است.
40. زندگی (1987)
یانگ پس از سر و صدا کردن روی Landing on Water با استفاده از نرم افزارهای دست ساز و ماشین های طبل ، شروع به آلبوم کردن با ماکرهای قدیمی خود Crazy Horse دقیقاً در همون روش. این خشم آور است زیرا ترانه ها اغلب عالی بودند ، و این را مضمون مجازی برای رویکرد ابتدایی موسیقی Crazy Horse نشان می دهد: “ما نمی خواهیم خوب باشیم.”
39 یونگ در تیتراژ فیلم Fork in the Road (2009)
“من یک ستاره بزرگ راک هستم ، فروش من متوقف شده است / اما من هنوز تو را گرفتم – متشکرم” . اگر صادق نباشد ، او هیچ كاری نیست ، اما اگر آلبوم های بعدی او به طور فزاینده ای از بین نرود ، فروش او بهتر پیش می رفت و در پیام های آنها – در اینجا در مورد آلودگی و بحران مالی مداوم – بیشتر از موسیقی فکر می كرد. <کلاس h2> 38. Broken Arrow (1996)
یک نظریه فراگیر وجود دارد که موسیقی یانگ از زمان مرگ تهیه کننده طولانی مدت خود ، دیوید بریگز ، فردی که به نظر می رسید توانایی مهار دارد ، رنج برده است. او را دعوت می کند و ایده های کمتر الهام گرفته خود را صدا می زند. مطمئناً اولین آلبومی که وی پس از مرگ بریگز ساخت ، پراکنده و بی جهت احساس شد: طولانی شدن دیوانه اسب دیوانه در کنار آهنگ های زنده با کیفیت bootleg.
37. Paradox (2018)
فیلم ناسازگار داریل هانا در مورد یانگ و جدیدترین همکاران جوان او ، “وعده واقعی” ، یک آزمایش استقامت برای رقابت با مستند مشابه بی هدف سفر به گذشته است ، اما موسیقی متن – قطعه ای از گذرگاههای سازنده ، بازده ها و ضبط های زنده – در حالی که حرکت می کند کاملاً غوطه ور و لذت بخش است ، اگرچه به وضوح فقط آجیل های جوان به کار می روند.
36. کلرادو (Colorado (2019)
آخرین نسخه از آلبوم های مختلط با Crazy Horse) ، کلرادو برخی از اجراهای محترقه را در سبک ژست ژست ژرف ژست موسیقی گروه ارائه می دهد – لحظه ای از او عبور می کند به من نشان داد که به نظر می رسد درامر ، رالف مولینا ، به اشتباه متوقف می شود و بازی می کند – اما متن های سیاسی دردناکی نیز دارد ، اما آهنگ های مناسبی ندارد.
35. Storytone (2014)
چنگالي در جاده ها – شليكي از دهه 80 سخت يانگ. عکس: آرون راپوپورت / گتی ایماژ < / div>
داستان بلاتکلیف بلاتکلیفی را رقم زد ، که یانگ در سه نسخه منتشر کرد: یکی ارکسترزه شده ، دیگری عقب نشینی ، یکی با کمی هر دو. شاید او فهمید که مفهوم اولیه آلبوم Neil Young-as-crooner کاملاً کارساز نبود ، و همانطور که بین جذاب (گروه موسیقی بزرگ من می خواهم اتومبیل خود را برانگیخته) و شلوکی (Tumbleweed) منحرف شود. < کلاس h2> 34. Prairie Wind (2005)
کمترین جذابیت آلبوم یانگ در رگهای Harvest ، Prairie Wind هنوز هم یکی از آلبوم های قوی اخیر یانگ است. خلق و خوی انعکاسی او و پادشاه و او این گیتار قدیمی احتمالاً تحت تأثیر مرگ پدرش و قلم موی خود یانگ با مرگ و میر پس از آنوریسم مغز بود.
33. Silver & Gold (2000)
آلبوم دیگری در رینت کشور-راک Harvest. نکات برجسته بسیار زیاد است – نزدیکی بدون حلقه ها بسیار مناسب است – اما مقدار زیادی پرکننده وجود دارد و نوستالژی گل رز رنگ جوان یانگ به گروه سابق خود ، Buffalo Springfield Again ، به خصوص آبریزش دارد.
32 Greendale (2003)
بعضي ها بعنوان بازگشت به فرم استقبال كردند – كه اين به معناي بهبود سلف نازك آن است ، آيا شما پرشور هستيد؟ – گریندیل اپرای راک یانگ بود ، عنوانی باشکوه که به نظر می رسید ضد صدای خشن و بلوز آن ضد تناقض باشد. ترانه سرایی برای حفظ علاقه بسیار ناهموار است: Be the Rain و Bandit عالی هستند؛ مصاحبه پدربزرگ قابل شکستن است.
31. Arc (1991)
این Sonic Youth’s Thurston Moore بود که به یانگ پیشنهاد داد یک آلبوم زنده به طور کامل متشکل از ورودی های پر بازخورد و بیرون از اجرای زنده اش منتشر کند. در استودیو و در یک آهنگ 35 دقیقه ای مخلوط شده است ، کاملاً به عنوان سخنان مقابله آمیز به عنوان موسیقی متال ماشین آلات Lou Reed نیست ، اما ارزش آن را دارد که حداقل یک بار بشنوید.
30. The Monsanto Years (2015)
جدیدترین گروه پشتیبان یانگ ، Promise of the Real ، اینجا بسیار آتشین به نظر می رسد و خود یانگ به طرز قابل توجهی سرحال است ، اما The Monsanto Years آلبوم دیگری بود که احساس می کرد با عجله به جایی رسید که نگارش واقعی نادیده گرفته شده است. متن ترانه – آتش باران بر روی GMO ها – غالباً بیشتر از اینکه آهنگ ها را بخواند ، به پست های وبلاگ تنظیم شده روی موسیقی احساس می شود. ترانس (1982)
با الهام از پسر چهارگانه خود بن ، یک آلبوم الکترونیکی مفهومی نیل یانگ با آوازهای آوازی حرکتی فوق العاده جسورانه بود ، به حدی که یانگ با بیشتر مطالب سرراست. نتیجه نهایی یک آشفتگی عجیب بود. زیبایی Transformer Man فقط زمانی آشکار شد که یانگ آن را در سال 1993 در MTV Unplugged به صورت صوتی بازی کرد.
28. Hawks & Doves (1980)
حواس او به اختلافات خانوادگی ، پیگیری یانگ از کلاسیک “Rust Never Sleeps” مجموعه ای ناهموار از آهنگ های مختلف کشور و همه موارد مختلف بود. Hawks & Doves بسیار ناهموار است ، آهنگ اصلی آن کاملاً وحشتناک است ، اما نکات خوب – کاپیتان کندی شوم ، زیبای گمشده در فضا ، تمثیل طولانی مدت The Old Homestead برای حرفه خود – خارق العاده است.
27 Mirror Ball (1995)
آشکارا به برچسب “godfather of grunge” خود افتخار می کند – ترکیب سستی و شدت Crazy Horse تأثیر اصلی در صدا بود – Mirror Ball جوان را در همکاری دید با مروارید جم. نتایج خوب بود ، اما هرگز انفجاری و حساس نبود تا بتواند شما را متوقف کند و آرزو کنید کاش ترجیح می داد با هم سن و جوانان جوانی که سابقاً او را بیشتر تحت فشار قرار داده بودند کار کند.
26. Chrome Dreams II (2007)
کلاسیک نیل: 30 سال پس از انصراف از انتشار آلبومی به نام Chrome Dreams ، وی پیگیری های بعدی را انجام داد. Chrome Dreams II در یک مسیر قرار می گیرد ، مردم عادی حیرت انگیز 18 دقیقه ای. ضبط شده در سال 1987 ، بیشترین مطالب جدیدتر آلبوم را در سایه چشم پوشی می بخشد ، اما پیرمرد کثیف پریشان و فوق العاده تحریف شده جای خود را دارد.
جوان در سال 2019. عکس: DH-Lovelife
25. Americana (2012)
آلبومی که عمدتا متشکل از آوازهای مردمی است که به طور چشمگیری دوباره مونتاژ می شوند – Clementine و Oh Susanna در میان آنها – Americana به طور پراکنده عالی است ، گاهی اوقات شلخته و گاهی اوقات واقعا شگفت آور است. به احتمال بسیار کافی ، آن را با تنظیم Crazy Horse درباره خدا نجات ملکه ، مانند سرود ملی انگلستان ، نه آهنگ Sex Pistols ، خاتمه می دهد.
24. نیل یانگ (1968)
“Overdub city” ، به یانگ در مورد اولین انفرادی خود اعتراض کرد و او یک نکته را داشت. مملو از آهنگ های خارق العاده ای است که یانگ بارها و بارها به زندگی برگردد – تنهایی ، اینجا ما در سالها هستیم ، بانوی پیر خنده – اما اغلب زیر سنگینی تنظیمات دقیق جک نیتزه ناله می کند. از این مرحله به بعد ، یانگ به سادگی و خودانگیختگی جایزه می دهد.
23. Psychedelic Pill (2012)
اسب دیوانه نام خود را با ایجاد مربا های طولانی ایجاد کرد ، رویکردی که قرص روانگردان به اوج خود رسید: درب بازکن اینجا ، Driftin ‘Back ، برای بهترین کار ادامه دارد بخشی از نیم ساعت. اینکه آیا این طول را تضمین می کند سوال دیگری است ، اگرچه Ramada Inn ، که فقط در 16 دقیقه ساعت را تماشا می کند ، بسیار جالب است.
22. Dead Man (1995)
اولین موسیقی متن فیلم یانگ ، سفر به گذشته در سال 1972 ، مشکلی از ضبط و پخش زنده بود که باعث وحشت طرفداران شد که فکر می کردند این دنباله است – تا برداشت. اجرای زنده با برش خشن جیم جارموش از سورئال وسترن Dead Man ، جیم جارموش ، چیز دیگری است: ساز گیتار طولانی ، خشن ، گهگاه خشن.
21. American Stars ‘N Bars (1977)
ضعیف ترین آلبوم استودیوی 1970 در یانگ ، American Stars’ N Bars آهنگ های گرفته شده از Homegrown را که هنوز در آن زمان منتشر نشده بود با ضبط های خانگی lo-fi تطبیق داد (اراده عجیب و وحشتناک عشق به عشق) ، کانتری راک سرب و یکی از کلاسیک های اسباب کری دیوانه و بحث برانگیز: مانند طوفان (اگرچه نسخه های زنده بهتری نیز در آن وجود دارد).
20. A Letter Home (2014)
به نظر تازه می رسد – نسخه های جلد ضبط جوان در غرفه ضبط وینیل متعلق به جک وایت 1947 – اما خانه نامه ای کار می کند ، از آهنگ ها جهش می کند یانگ می توانست به عنوان خواننده محلی قهوه خانه ، مانند سوزن مرگ برت یانش ، در نسخه خالی از سکنه “شهر من” ساخته بروس اسپرینگستین بازی کند.
19. Living With War (2006)
سریع ، با پشتیبانی یک گروه کر 100 صدایی ، به سرعت ضبط و آزاد شد ، تیم ملی ضد جنگ عراق با “زندگی با جنگ” صدای جوان را با توجه به فوریت انرژی دریافت کرد تعهد خود و ، یک فرد مظنون ، توسط خشم او باید دانست که علت آن است. تور بعدی Crosby Stills Nash & Young که با این مواد سنگین ساخته شده بود مورد استقبال هواداران محافظه کارتر آنها قرار گرفت.
18. Re-ac-tor (1981)
آلبوم اسب دیوانه که سنگ زنی ، تاریک و تکراری است (به عمد چنین است ؛ تحت تأثیر یک برنامه طاقت فرسای درمانی که توسط پسر یانگ انجام شده است) ، re-ac-tor کار سختی است ، گاهی اوقات بدون الهام و گاهی اوقات با شکوه ، مانند غوغای وحشیانه Surfer Joe و Moe the Sleaze و عکسهای پایانی.
17. Harvest (1972)
این موفقیت بزرگ تجاری Harvest باعث جنجالی از رفتار ارادی ، حتی منافی رفتار در Young شد چندان غیرقابل توصیف بود: او احتمالاً می دانست بزرگترین آلبومش به هیچ وجه نزدیک او نیست بهترین. آهنگ ها از حالت خارق العاده (تیتراژ ، کلمات) به فراموشی فراتر می روند ، در حالی که تنظیمات نرم و لطیف است اما گاهی اوقات بیش از حد پخش می شود ، مانند A Man Needs a Maid.
16. This Note’s for You (1988)
آلبوم Bluesy R&B آلبوم یانگ تا حد زیادی موفق ترین آزمایش ژانر دهه 80 و تجدید حیات در انواع موسیقی ، بیشتر به خاطر تیتراژ خود شناخته می شود ، اشتیاق رو به رشد راک در دهه 80 برای حمایت مالی از شرکت ، اما بهترین لحظات آن لطیف و کمرنگ است: گرگ و میش جوی ، ساعتهای کوچک سودای کوپه دی ویل.
15. Hitchhiker (1976)
صدای یانگ به تنهایی در استودیو ، به قول دیوید بریگز “شیر آب را روشن می کند” و اجازه می دهد آهنگ های جدید ریخته شود (تقریباً همه آنها در نهایت در جای دیگری دوباره ضبط شد). اینكه یانگ به طور شنیدنی و قهرمانانه سنگسار می شود ، فقط به جذابیت صمیمی آلبوم می افزاید.
14. Le Noise (2010)
با تولید Daniel Lanois ، این بهترین آلبوم یانگ در قرن بیست و یکم است و او را به جایی جدید رساند. لانویس حلقه نوار گمراه کننده گاه به گاه را اضافه می کند در حالی که یانگ با گیتار الکتریکی تحریف شده خود را همراهی می کند ، که به وضوح با صدای گوش شکن بازی می کند. آوردن این طراوت رویکرد به یک آلبوم خواننده و ترانه سرا انفرادی منجر به مطالب قوی شد.
13. Harvest Moon (Harvest Moon) (1992)
هاروست مون بهتر از آلبوم کلاسیکی است که عنوان آن به آن ارجاع شده و نوازندگان پشتیبان آن را دوباره جمع کرده است. صدا متناسب با آهنگهایی است که پر از مزه و دلتنگی هستند. آهنگ تیتراژ ، خوانده شده از Everly Brothers ‘Walk Right Back ، یک سرود واقعا زیبا برای ازدواج و عشق پایدار است.
12. Ragged Glory (1991)
اسب دیوانه در ابتدایی ترین آنها – ظاهراً جوان صداهای خود را در ایستاده در انبوهی از کود اسب ضبط می کند – مطابق با استانداردهای گاراژ راک Farmer John) ، مربا آشوب آور (Love and Only Love، Mansion on the Hill) و سرخپوشان تا محدودیت های خاص خود (F! # * in ‘Up). انفجار از ابتدا تا انتها.
11. یانگ در توضیح اکران تأخیرآمیز سال 2020 هومگراون ، 45 سال پس از جدا شدنش از بازیگر کری ، نوشت: “گاهی زندگی درد می کند” ، “Homegrown (1975)
خرناس مطمئناً ضعیف است ، لحن آن توسط بازکننده روش های جداگانه تنظیم می شود ، اما همچنین در اوج قدرت خود جوان است ، و آهنگ های زیبا و شکننده می نویسد.
10. Comes a Time (1978)
آلبوم لطیف کشور-راک ، شرکت ضبط کننده او بدون شک آرزو می کرد کاش او به عنوان دنباله دار برای Harvest منتشر می کرد ، یک زمان می آید بسیار بهتر از آن است سلف معنوی. این دور لبه ها خشن تر است – Crazy Horse در عشق فوق العاده Lotta Love ظاهر می شود و به دنبال عشق من است – و میزبان تعداد زیادی از کلاسیک های جوان است ، آهنگ عنوان در میان آنها.
9. Freedom (1989)
پس از یک دهه 1980 گیج کننده ، بازگشت خیره کننده یانگ به حالت کامل ، کاملاً به موقع بازگشت و با حرکت گرانج گرانی که به او الهام بخشید ، لرزاند. Rockin ‘که در جهان آزاد به طور گسترده ای تفسیر نشده بود مورد توجه قرار گرفت ، اما آزادی با آهنگ های قاتل همراه است ، از جنایت طولانی و پشت شاخ در شهر (شصت تا صفر) گرفته تا یک پوشش وحشیانه و بازخورده از On Broadway. < / p> <کلاس h2> 8. Sleeps With Angels (1994)
یادداشت خودکشی کورت کوبین به نقل از یک غزل جوان ، که باعث وحشت نویسنده اش شد ؛ پاسخ تیتراژ Sleeps With Angels پاسخ ناراحت کننده او بود. در جای دیگر ، این کار به اندازه کار اواسط دهه 70 ، با اسب دیوانه در شکل کاملاً خاموش ، جذاب و مهیج است. در همین حال ، قطعه Crap ، یانگ را به عنوان رفسنیک میانسال دزدکی معرفی می کند ، نقشی که اغلب در آن بازی می کند.
7. Time Fades Away (1973)
فقط نیل یانگ با یک سوغات بی نظیر صوتی و واقعی از یک تور فاجعه ، پیشرفت تجاری خود را دنبال می کند. اما Time Fades Away فقط یک حرکت پیچشی نیست ، بلکه کاملاً جذاب است. آهنگ ها – Last Dance’s churning، hippy-baiting din؛ تصنیف شکننده پیانو The Bridge؛ و زندگی نامه خود را تکذیب نکنید – باورنکردنی هستند ، که توسط عملکردهای ناهموار تقویت می شوند.
6. زوما (1975)
لحن سبک تر از “سه گانه خندق” (Time Fades Away، Tonight’s the Night and On the Beach) که پیش از آن بود ، زوما دوباره با جوان تجدید حیات شد اسب دیوانه ، باعث برانگیختن شکوه با شکوه Barstool Blues از یک ذهن مست مستقل و پیچیده و حماسه تاریخی با شکوه ، کورتز قاتل می شود. و بزرگتر از طریق My Sails آخرین آهنگ عالی است که Crosby Stills Nash & Young منتشر کرده است.
رویای هیپی pp پدرخوانده گرانج ، در سال 2000 با Crosby ، Stills & Nash متحد شد. عکس: Michael Brito / Alamy Stock Photo
5. After the Gold Rush (1970)
After The Gold Rush مانند آلبوم صبح بعد از دهه 60 یانگ احساس می شود ، اما بر خلاف لحن تسکین دهنده سیمون و گارفونکل “Bridge Over Troubled Water” ، گیج کننده ، آشفته و تأثیرگذار است. در میان مشکلات روابط ، یک فاجعه زیست محیطی ، نژادپرستی و Don’t Let It It Bring You Down وجود دارد ، که ، یانگ اظهار داشت ، “تضمین شده است که شما را سرنگون خواهد کرد”.
4. On the Beach (1974)
ناامید و دلسرد ، اما موسیقی زیبایی را به نمایش می گذارد: پیانوی براق برق از See the Sky About to Rain ، حماسه آکوستیک نزدیکتر به آمبولانس بلوز (” همه شما فقط در باد می شکنید ، “نتیجه گیری می شود) ، آهنگ سنگ تیز و مه آلود آهنگ تیتراژ. در مقابل ، Revolution Blues وجود دارد ، پرتره ای وحشیانه و بی دریغ از آشنای قدیمی یانگ ، چارلز مانسون.
3. واکنش امشب و بدون فیلتر به تکیلا جوانه ، پاسخ بدون فیلتر به مرگ ، دنی ویتن ، گیتاریست اسب دیوانه و رودوی آنها ، بروس بری ، امشب شب (1975)
2. Everybody Knows This Is Nowhere (1969)
اولین حضور یانگ با Crazy Horse یک آلبوم باورنکردنی است: قدرت فوق العاده آهنگ ها و صدای آن؛ ریف قاتل دختر دارچین ؛ نحوه بازی در مربا های طولانی Down By the River و Cowgirl in the Sand عصبانیت غنایی آنها را نشان می دهد ، شنونده را کاملاً محکم نگه می دارد حتی وقتی 10 دقیقه علامت گذاری می کند.
1. Rust Never Sleeps (1979)
مرز بین آلبوم های زنده و استودیویی یانگ همیشه انعطاف پذیر بوده است. Rust Never Sleeps در سال 1978 روی صحنه ضبط شد ، سپس بیش از حد دوبله شد. در حقیقت ، بسیاری از آلبوم های 70 ساله وی را می توان بهترین او دانست – او از استاندارد فوق العاده بالایی برخوردار بود – اما Rust Never Sleeps خلاصه ای کامل از همه چیزهایی که او را عالی می کند ، ارائه می دهد ، کیفیت آن شاید به دلیل جنبش پانک که او به Hey اشاره می کند ، تحریک شده است. سلام ، My My (به رنگ سیاه) و بیضوی تر ، روی Thrasher. دنباله آهنگ های صوتی یک نفر نفس گیر است و Crazy Horse در سبک دوتایی خشمگین است ، خانه حماسه دلخراش خشونت ، مرگ و پیوندهای خانوادگی Powderfinger – مسلماً بزرگترین آهنگ او.
2. Everybody Knows This Is Nowhere (1969)
اولین حضور یانگ با Crazy Horse یک آلبوم باورنکردنی است: قدرت فوق العاده آهنگ ها و صدای آن؛ ریف قاتل دختر دارچین ؛ نحوه بازی در مربا های طولانی Down By the River و Cowgirl in the Sand عصبانیت غنایی آنها را نشان می دهد ، شنونده را کاملاً محکم نگه می دارد حتی وقتی 10 دقیقه علامت گذاری می کند.
1. Rust Never Sleeps (1979)
مرز بین آلبوم های زنده و استودیویی یانگ همیشه انعطاف پذیر بوده است. Rust Never Sleeps در سال 1978 روی صحنه ضبط شد ، سپس بیش از حد دوبله شد. در حقیقت ، بسیاری از آلبوم های 70 ساله وی را می توان بهترین او دانست – او از استاندارد فوق العاده بالایی برخوردار بود – اما Rust Never Sleeps خلاصه ای کامل از همه چیزهایی که او را عالی می کند ، ارائه می دهد ، کیفیت آن شاید به دلیل جنبش پانک که او به Hey اشاره می کند ، تحریک شده است. سلام ، My My (به رنگ سیاه) و بیضوی تر ، روی Thrasher. دنباله آهنگ های صوتی یک نفر نفس گیر است و Crazy Horse در سبک دوتایی خشمگین است ، خانه حماسه دلخراش خشونت ، مرگ و پیوندهای خانوادگی Powderfinger – مسلماً بزرگترین آهنگ او.
