emmawilson.net (برچسب)

30 اکتبر 2020 (منتشر شد)

5 دقیقه

اگر طرفدار خواننده های روح دودی هستید که آواز بلوز کلاسیک را فقط با پشتوانه پیانو می خوانند ، این باید درست در خیابان شما باشد.

اما ویلسون صدایی زیبا و زیبا دارد و ویبراتو و حضوری ملموس است. چهار آهنگ موجود در این EP همه کلاسیک هستند اما او موفق می شود آنها را کاملاً تازه و جدید بسازد – این کار ساده ای نیست. با شخصیت معمول او به عنوان خواننده اصلی در یک گروه موسیقی بلوز / راک فاصله زیادی دارد اما به نظر می رسد بهترین گزینه برای صدای او باشد.

“دکتر Feelgood” آرتا فرانکلین احتمالاً یکی از محبوب ترین های او بوده است غالباً آهنگ ها را پوشش می دهد اما خانم ویلسون اساساً آن را پوشش می دهد ، همراه با دین استوكدیل با پیانو ، فقط با کمی لوس بودن و صدای زشت او ، كه آن را برای خودش ساخته است. احساس افسردگی در قلب و هنگامی که او “امروز بلوزها را می خوانم” آواز می خواند احساس شما را احساس می کند. هیچ صدای تظاهر و تقلبی در صدای او وجود ندارد – کاملا طبیعی است.
“Sunday Kind Of Love” با همراهی جورج هال با پیانو ، احساس انجیل دارد ، تقریباً در این صورت شما تلفن را برای ارائه خدمات خود برمی دارید.
ویلی جانسون نابینا “Nobody’s Fault But Mine” را به جهان هدیه داد و من تعداد نسخه های Blues / Rock را که شنیده ام از دست داده ام ، بدون ذکر نسخه هایی مانند Grateful Dead ، Ry Cooder ، Nina Simone ، اما اما ویلسون آن را درست به عنوان یک Gospel Blues برگرداند و صاحب نسخه خود شد.

خانمی با صدای فوق العاده آواز به روشی طبیعی ، اینجا چیزی نیست که دوست نداشته باشد