برای طرفداران موسیقی زنده در بیشتر ایالت های استرالیا ، چند ماه پیش زمستان طولانی بدون اجرای برنامه ها آغاز شد ، زیرا هنرمندان شروع به گرفتن کارهای عجیب و غریب کردند با قدم های آزمایشی به صحنه برگردید.

اما این کنسرت ها و یک دره غیرعادی دیگر از جهان پس از کووید یک امر عادی جدید است: یک تجربه اجتماعی که ما نمی توانیم معاشرت کنیم. نمایشی که در آن رقصیدن ، در آغوش کشیدن و سر زدن ضروری است. کف رقص عرق کرده و صف های آبجو بیرون است و جای آنها به صندلی هایی به سبک سالن و ظرفیت ها به شدت کاهش می یابد ، که اغلب منجر به اجرای چندین نمایش در شب توسط هنرمندان می شود. شام و یک نمایش بر خلاف هرگونه شرایطی دوباره به یک قاعده تبدیل شده است.

این صنعت برای صنعت و اماکن بسیار خوشایند است اما تجربه عجیبی برای شرکت کنندگان در مسابقه است. هیچ چیز بیش از مجبور شدن به نشستن مودبانه وقتی که تنها کاری که می خواهید انجام دهید پریدن به اطراف و تشویق با یکدیگر است – به خصوص پس از مدت طولانی بدون آن ، نمی سوزد.

و برای کسانی که روی صحنه هستند ، این کاملاً چیز دیگری است. ماه گذشته ، در اولین نمایش هفت نمایش پی در پی در Mary’s Underground در سیدنی ، هیپ هاپ مولتی هیفنات جنسیس اووسو (با نام واقعی Kofi Owusu-Ansah) با انرژی جنبشی ، روی صحنه و درخشان با یک لباس قرمز متناسب و گچ صورت ، مانند تلاقی بین آندره 3000 و توتانخامون است.

این صحنه عجیب و غریب بود: یک هنرمند کاملاً کاریزماتیک در حال انفجار در موسیقی خود ، در حال پخش برای مخاطبان عمدتا بی تحرکی که به نظر می رسید بی علاقه است – اما در واقع به لطف قوانین حیاتی و بی خطر Covid در مکان های خود گیر کرده بودند.

من این تجربه را سخت تحسین برانگیز می دانم و نمی خواهم چیزی جز بلند شدن و رقصیدن با اووسو-آنسا ، مجری پویا که این آهنگ را برای کل مجموعه Prince-esque خود حفظ می کند ، داشته باشم. وقتی از او پرسیدند از نظر وی چه حسی دارد ، بی احساس به نظر می رسد.

“من کاملاً مطمئن هستم که در هر نمایش پول خود را از دست می دادیم”: جنسیس اووسو در Mary’s Underground. عکس: بلند فکر کردن

“وقتی سالها پیش تور را شروع کردم ، به کسی نمایش [فقط] کارمندان بار نمی پرداختم. من دقیقاً همان شیوه را اجرا می کردم. ”Owusu-Ansah می گوید. “این هرگز واقعاً محصول جمعیت و آنچه آنها پس می دهند نبوده است. اما از چند چهره ای که می دیدم ، می توانستم افرادی را ببینم که واقعاً می خواهند از جای خود بلند شوند و در صندلی های خودشان مرتب شوند. همین کافی بود تا من را وادار کند بگویم ، “بگذارید این کار را واقعی انجام دهیم.” “

در بریزبن ، Ball Park Music به تازگی رکورد 13 نمایش را در طول یک هفته در Triffid به اتمام رسانده است تا پنجمین آلبوم خود را جشن بگیرد. پخش برنامه های “ظرفیت” که کمتر از یک چهارم کامل است ، به این معنی است که گروه باید نه تنها معیارها ، بلکه قالب بندی آنها را نیز تنظیم کند.

سام کراماک ، رئیس پیشگام می گوید: “من همیشه تماشاگران استرالیایی را ردیف تر و سرحال تر از بیشتر افراد می دانم.” “من به آن انرژی در اتاق عادت کرده ام. اما حتی اگر ما یک گروه موسیقی هستیم که دوست داریم از آن تغذیه کنیم ، داشتن فرصتی برای انجام کار دیگری تازه کننده است. ما می توانستیم ایده هایی فراتر از آنچه در نمایش های عادی خود نتوانستیم کسب کنیم. “

کروماک می گوید که اقامت Triffid از جمله “بهترین و ارزشمندترین تجربه های موسیقی است که من تاکنون داشته ام. ما هرگز به عنوان گروه نزدیکتر نبوده ایم و بهتر بازی نکرده ایم. ” این کمک می کند که این گروه کوئینزلندر باشند ، در ایالتی که ماهها بیشتر بدون کوید باقی مانده است.

عدم انتظارات – این قالب برای همه جدید بود – همچنین به گروه وی اجازه داد تا در کاتالوگ خود عمیق تر شوند ، تنظیمات را تغییر دهند و بیشتر به کارهای هنری توجه کنند. “من بسیاری از دوستان و خانواده داشته ام که صمیمانه به من می گویند این بهترین است که ما تا به حال صدا کرده ایم.”

برای ما یا مکانها پایدار و امکان پذیر نیست سام کراماک ، Ball Park Music

اما قیمت آن زیاد است. تقریباً همه اجراهای زنده ایمن Covid به جلسات “زودهنگام” و “دیررس” تقسیم می شوند که در درجه اول برای کارکردن برنامه های نمایش با ظرفیت کم طراحی شده اند. کروماک با یک حضور مختصر در تئاتر موزیکال تجربه ای در اجرای دو نمایش در شب دارد ، اما می گوید در مقایسه با این موضوع کم رنگ است. “این به طرز وحشیانه ای ذهن و بدن ما را خسته می کرد. برای دانیل ، درامر ما ، به خصوص ، بلکه همه ما در آواز. ما به مدت یک هفته بین 30 تا 35 آهنگ در روز پخش می کردیم ، بعلاوه موسیقی های متنوع علاوه بر آن. “

اووسو-آنسا موافق است. او با خنده می گوید: “منظورم این است كه دیگر این كار را نمی كنم.” با پایان دویدن ، “صدای من روی آخرین پاهایش بود و کت و شلوارم افتضاح بود”.

سپس پول وجود دارد. برای خیره شدن به یک اتاق که عمدتا خالی است ، لازم نیست که یک بازرگان باشید و تعجب کنید که چگونه کار مورد علاقه شما پوسته به دست می آورد. “من دوست ندارم از جنبه مالی کارها سر بزنم ، زیرا خسته کننده است. اما وجود این طرف مکالمه را نمی توان انکار کرد. ” “اجرای من همیشه برای من خوشایند خواهد بود ، اما من نمی خواهم مردم تصورات غلطی درباره این که هنرمندان چگونه است داشته باشند. برای ما یا مکانها پایدار و امکان پذیر نیست. “

گروه پشتیبانی همه ستاره Owusu-Ansah – از جمله Touch Sensitive ، Jonti Danilewitz و Kirin J Callinan که برای اولین بار با هم بازی می کردند – مطمئناً مقرون به صرفه ترین روش برای انجام این کار نبود. او می گوید: “من کاملا مطمئنم که در هر نمایش پول از دست می دادیم.” “اما این بار واقعاً موضوع این نبود.”

کروماک با صراحت بیان می کند: “ما در عرض هفت روز 13 نمایش انجام دادیم تا مخاطبی معادل آنچه را که می توانستیم در یک شب در تالار موسیقی Fortitude به فروش برسانیم ، جلب کنیم.”

“بهترین چیزی که ما تا به حال به صدا درآورده ایم”: لباس های نقره ای برای Sam Cromack از Ball Park Music وجود دارد. عکس: دیو کان

در متن Covid-19 ، موسیقی زنده غالباً به عنوان “اولین بار در ، آخرین بار بیرون آمدن” شناخته می شود ، که نشان دهنده سرعت خاموش شدن صحنه و مدت زمان بهبودی کامل آن است. استثناهایی نیز در این قانون وجود داشته است – جشنواره های کوچک در استرالیای غربی ، کنسرت های گاه به گاه رانندگی ، و اولین برنامه های استادیوم داخلی که به تازگی برای نیو ساوت ولز اعلام شده است – اما اینها بیشتر از همه خارج است. به نظر می رسد دولت فدرال بیش از آنکه به هنر بپردازد ، به فکر بازگشت مردم به مسابقات و فوتبال است ، که نشان می دهد یک بودجه آهسته از بودجه که هنوز توزیع نشده است.

صنعت به طور مداوم خواستار تسکین مناسب است ، با شورای تجارت موسیقی زنده استرالیا پیش بینی می کند 85٪ مکانهای NSW و 70٪ در سراسر کشور ممکن است در شش ماه آینده زنده نمانند – و تقریبا 10،000 جاده ، تکنسین های صدا و کارکنان پشت صحنه بوده اند در سرما کنار گذاشته شده و بسیاری از آنها نمی توانند به مزایای دولت دسترسی پیدا کنند.

دیدن موسیقی زنده در این آب و هوا به معنای تصدیق اینکه هنوز یک راه طولانی در پیش است. اما فقط بودن در آنجا یک شروع است و یک پوشش نقره ای نیز وجود دارد: نمایش های کوچکتر با صندلی های از قبل تنظیم شده به معنی واضح تر بودن خطوط دید ، صدای واضح تر و حواس پرتی محدود است.

“ما در ابتدا که نمایش به ما پیشنهاد می شد بولک می زدیم. ما فکر می کردیم که این یک فضای عجیب و غریب خواهد بود. ” “اما سپس ما به دیدن گروه دوستمان [Sweater Curse] رفتیم. شخصی ما را به طبقه بالا به صندلی هایمان برد ، از تلفن خود یک کوزه آبجو سفارش دادیم و منظره ای بدون وقفه از صحنه داشتیم. مطمئناً این شانه به شانه یا مشبک نبود ، اما ما به یکدیگر گفتیم ، “هی ، این گه نیست. در واقع نوعی باحال است! “”