کالج, تناسب اندام خسته من و تف من اینجا است که چرا

"آیا شما همچنان شنا در کالج؟" این سوال ساخته شده تا اکثر سوال های مکرر مردم خواست به من تابستان قبل از سال اول دانشگاه. و من همیشه می گفت بله. پس از همه من احساس نمی آماده به اجازه چنین بخش عظیمی از زندگی من — 12 سال از آن — فقط رتبهدهی نشده است. از محلی, استخر, تابستان, تیم تمام راه را به بالا مدرسه, من تمرین nonstop نه بار در هفته. من همیشه دوست داشتم بعد از تمرین خارج از نفس احساس — یکی که در آن ضربان قلب شما بیش از 200 bpm و شما می دانید که شما فقط آن را همه داد. من همیشه احساس خوب پس از یک تمرین شدید و فعال است که من به عشق شنا تا پایان. در سال آخر دبیرستان من استفاده می شود به می گویند: "این بهترین شکل من بود برای بقیه زندگی من است." پس از فارغ التحصیلی آمد و من احساس به عنوان اگر من پیش بینی آینده با بیانیه ای که.

من بلافاصله کمتر فعال, و من احساس گناه در مورد آن, اما من هم تلاش می کرد به کار کردن در خود من.

بسیاری از ورودی دانشجویان به خصوص بازنشسته ورزشکاران نگرانی در مورد "دانشجوی سال اول 15" اما با وجود "شکستن" است که تابستان, من هنوز هم احساس می کردم که اگر من می تواند مدیریت من شنا برنامه من می تواند مدیریت را به نگه داشتن خودم در شکل در مدرسه. کمی من می دانم که اختیاری شیوه های همراه با ارائه رایگان بستنی در سالن ناهار خوری می خیط و پیت کردن که انگیزه راست پایین تخلیه.

تا آنجا که من سعی کردم به نشان می دهد تا به باشگاه شنا, شیوه, من پیدا کردم خودم را بهانه ایمانند "من بیش از حد مشق امشب" و یا "من باید مهم باشگاه ملاقات با من می توانید از دست ندهید." و هنگامی که من نشان می دهد تا بدون مربی در حال حاضر به معنای من نمی تواند مجبور به تکمیل تمرینات به عنوان نوشته شده است. اگر من می خواستم به آن را تغییر دهید من می توانم. اگر من می خواستم به ترک زود هنگام من می توانم.

من متوجه شدم که عشق ناب شنا هرگز من را به با حداکثر سرعت دویدن یک مجموعه ای از 200-yd IMs هرگز دوباره.

در یکی دیگر از تلاش برای نگه داشتن خودم در شکل من سعی کردم تمرین در کلاس های دانشگاه مریلند rec مرکز. من بیشتر با حضور در تمرينات تناوبی با شدت بالا (HIIT) که با تمرکز بر تمرینات شدت بالا در یک دوره کوتاه از زمان و کلاس های هسته ای که کار می کرد و شکم و پشت و لب به لب. من رفتم به کلاس های دوچرخه سواری یک بار در اول ترم اما من از آن متنفر بودم چون من در صحیح دوچرخه تنظیم و احساس من قرار دادن تعداد زیادی از تلاش برای به دست آوردن. با وجود این تمرینات مختلف امتحان کردم هیچ چیز احساس رضایت کافی است. من احساس خوب بعد از این تمرینات, اما من هنوز هم هرگز احساس من دستیابی به سطح شدت بالا بعد از تمرین مثل من می خواستم به.

در طول ترم دوم من تا به حال یک کلاس و یک کار به اشغال من شب, بنابراین من تا به حال به reschedule من تمرین دوباره. من شروع به انجام خود من هسته تمرینات سه بار در هفته و رفتن به یک دوچرخه سواری کلاس دو بار در هفته. من سعی کردم دوچرخه سواری دوباره تنها به این دلیل که دوست من بود, آموزش, کلاس, و من در واقع به رشد آن را دوست دارم. هنگامی که من نمیفهمد که چگونه به استفاده از دوچرخه به درستی آن را تبدیل به یک قلبی بزرگ و پا/ته قنداق تفنگ تمرین برای من. من هم یاد گرفتم از مدرسان بزرگ که فوق العاده ایجاد انگیزه و تشویق برای تازه واردان است.

به جای دوچرخه سواری احساس سرخوردگی آن چیزی است که من به جلو نگاه به من در روز است.

من هنوز هم شنا کرد اما نه به عنوان اغلب به عنوان من در ترم اول. من شروع به احساس بهتری در مورد ورزش عادت است. آنها به من تا قبل از آن در صبح به من احساس پربارتر و در واقع من احساس مثل من سخت کار دوباره. من نه کار کردن به عنوان اغلب به عنوان من در دبیرستان بود اما من احساس برآورده شده است. در سال آینده, من می خواهم برای تبدیل شدن به یک گواهی دوچرخه سواری مربی و تدریس در مرکز قیمت. پرداخت به ورزش ؟ جهنم بله. من فکر نمی کنم من همیشه می تواند به شنا کردن به طور کامل اما من خودم ثابت اشتباه این مدرسه در سال است. من نیازی به تمرین در همان شدت و فرکانس مانند قبل به احساس خوبی در مورد پیشرفت و فعالیت است. من می توانم در مورد چیزی جدید و احساس فقط به عنوان به خوبی آن را انجام می دهند.