ارامنه خانه های خود را در زمین های واگذار شده به آذربایجان مشعل می کنند

کالباجار ، آذربایجان – گارو دادوسیان در یک وداع تلخ با خانه 21 ساله خود ، سقف فلزی آن را بیرون کشید و آماده آتش زدن خانه سنگی شد. دود غلیظی از خانه هایی که همسایگان او قبل از فرار از این دهکده قومی ارمنی قبلاً در معرض کنترل آذربایجان قرار گرفته بودند ، ریخته شده بود.

این روستا قرار است روز یکشنبه به عنوان بخشی از امتیازات ارضی در توافق نامه پایان دادن به شش هفته درگیری شدید با نیروهای ارمنستان به آذربایجان تحویل داده شود. این اقدام چنان ترس و عصبانیت 600 نفر از مردم را درگیر خود کرد که آنها خانه هایی را که قبلاً دوست داشتند ویران کردند.

این شهرک – به زبان ارمنی به نام کارواچار – از نظر حقوقی بخشی از آذربایجان است ، اما از پایان جنگ 1994 در منطقه قره باغ کوهستانی تحت کنترل ارامنه قومی است. این جنگ نه تنها خود قره باغ کوهستانی بلکه قلمرو قابل توجهی را نیز در اختیار ارامنه قرار داد.

پس از سالها درگیریهای پراکنده بین نیروهای آذربایجانی و ارمنی ، جنگهای گسترده در اواخر سپتامبر سال جاری آغاز شد. آذربایجان با پیشرفتهای بی وقفه نظامی ، اوج خود را با تصرف شهر شوشا ، یک شهر مهم از نظر استراتژیک و دارای اهمیت عاطفی شدید به عنوان یک مرکز دیرینه فرهنگ آذری ، به اوج رساند.

دو روز پس از آنکه آذربایجان اعلام کرد که شوشا را تصرف کرده است ، ارمنستان و آذربایجان آتش بس با وساطت روسیه امضا کردند که بر اساس آن قلمرو ارمنستان در خارج از مرزهای رسمی قره باغ کوهستانی به تدریج واگذار می شود.

آذری های مسلمان و ارامنه مسیحی زمانی در این مناطق زندگی می کردند ، هرچند ناآرام. اگرچه آتش بس به جنگ پایان می دهد ، اما خصومت قومی را تشدید می کند.

دادوسیان درباره خانه خود گفت: “در پایان ، ما آن را منفجر خواهیم کرد یا آن را به آتش می کشیم.”

او در حالی که از نجات هرچه از خانه ، از جمله صفحات فلزی سقف ، و قرار دادن آن بر روی یک کامیون مسطح قدیمی استراحت می گرفت ، صحبت کرد.

مقصد نهایی کامیون مشخص نبود.

“ما اکنون بی خانمان هستیم ، نمی دانیم کجا برویم و کجا زندگی کنیم. نمی دانم کجا زندگی کنم این بسیار سخت است ، “همسر دادوسیان ، لوسین ، گفت که در اثر اشک ، این دو زن آخرین نگاه را به فضای داخلی خانه انداختند.

نگرانی دادوسیان تا ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه گسترش یافت. ارمنستان و روسیه روابط نزدیک خود را حفظ می کنند و روسیه دارای یک پایگاه نظامی قابل توجه در ارمنستان است ، بنابراین بسیاری از ارامنه امیدوار به حمایت از مسکو بودند. در عوض ، روسیه آتش بس و امتیازات ارضی را تسهیل کرد و نزدیک به 2000 صلحبان را برای اجرای آن اعزام می کند.

“چرا پوتین ما را رها کرده است؟” دادوسیان گفت.

روز شنبه ، ستون های اتومبیل و کامیون هایی به طول کیلومتر (کیلومترها) که حامل ساکنان فراری بودند ، راه ارمنستان را مسدود کردند.

در حالی که کشیشان اشیا sacred مقدس را برای بردن برمی داشتند ، تعداد زیادی از مردم محلی به دادیوانک ، صومعه کلیسای ارسالی ارمنی که متعلق به قرن 9 است ، هجوم آوردند. بسیاری از بازدیدکنندگان در محلی که در کوههای نزدیک کارواچر واقع شده است ، از خود عکس گرفتند و نشان می دهد که انتظار دیدن دوباره آن را ندارند.

صدها هزار آذری با جنگی که در سال 1994 به پایان رسید آواره شدند. مشخص نیست که چه زمانی غیرنظامیان می خواهند در کارواچار مستقر شوند – که اکنون با نام آذری کلباجار شناخته می شود – یا در جاهای دیگر.

هرگونه بازگشت می تواند آزار دهنده باشد. مهاجران با پوسته های خالی و سوخته خانه ها روبرو می شوند – یا بدتر. آغدم که قرار است هفته آینده واگذار شود ، زمانی شهری در حدود 40000 نفر بوده است ، اما اکنون یک ساختمان خالی از ساختمانها است که در جنگ اول ویران شده و یا بعداً توسط ستونهای بدست آوردن مصالح ساختمانی خراب شده است.

برای Dadevusyans ، جابجایی ناگهانی آنها بیش از حد حرف است.

بارگذاری…

بارگذاری…بارگذاری…بارگذاری…بارگذاری…بارگذاری…

گارو دادوسیان در حالی كه دود خانه های در حال سوختن در نزدیكی هوا را خفه می كرد ، گفت: “هنگامی كه 21 سال را در اینجا گذراندید و اكنون باید آن را ترك كنید …” به زودی ، او دانست ، خانه اش یکی از آنها خواهد بود.

___

جیم هاینتز در مسکو در این داستان سهیم بود.