سرانجام ناهمواری راک اندرول و سازگاری با پوشش چرمی مبهم خوانندگان آن در راه خروج است. مرگ با اطمینان دو سال گذشته پیش بینی شده است. با این حال ، فقط اکنون ، وقتی لری پرنس – “آنها نام من را پارنس ، شیلینگ و پنس می نویسند” – یکی از اولین مروجین سبک آواز در انگلیس ، تصمیم گرفت که راک دیگر پیشنهاد تجاری آن نیست ، آیا می توان گفت تمام شود.

خوانندگان جوان آقای پرنس هفته آینده به هیپودروم منچستر می رسند و اکنون “Idols on Parade” هستند. سال گذشته که هنوز به نظر می رسید راک گروه خود را برگزار می کند ، همان گروه ، با پشتیبانی گیتارهای الکتریکی ، “نمایش بزرگ راک” بودند.

در این فصل آقای پرنس تصمیم گرفت که مورد جدیدی لازم باشد. او تلاش کرد تا با احیای سالم موسیقی جاز سنتی ، با تغییر نام تیم خود “The Rock and Trad Spectacular” و حمایت از آن با گروهی از نوازندگان باتجربه تر از آنچه در گذشته لذت برده بود ، به احیای سالم موسیقی جاز بپردازد.

اکنون ، به نظر می رسد که حتی این نیز دیگر پیشنهادی معصوم در گیشه را ندارد و در تلاش برای جذب یک گروه سنی نسبتاً بیشتر از جوانان 14 تا 17 ساله است که آقای پرنس تیم خود را “بتها” نامیده است. ” آهنگسازی تقریباً مشابه سابق است و خواننده ها شامل جو براون می شوند که روحیه بالای Cockney همیشه یکی از ویژگی های جالب این لایحه بود.

نوع موسیقی کاملاً پیچیده تری را می توان در Julian Slade’s Salad Days (خانه اپرای منچستر) شنید. این اولین موزیکال کاملاً گاه به گاه انگلیسی آقای اسلید بود که در ابتدا به عنوان خوش گذرانی در پایان فصل برای بریستول اولد ویک نوشته شده بود.