آیا علاوه بر “Pagliacci” حداقل یک اپرا از Ruggiero Leoncavallo را می شناسیم؟ اکنون می توان به این سوال پاسخ مثبت داد. اکنون – این بعد از تئاتر تئاتر رود وین (تئاتر در رودخانه وین) در پایتخت اتریش است که اپرای Zazà لئونکاوالو را به صحنه برد و با موفقیت زیادی بازی کرد. آیا حداقل یک اپرا از روژیرو لئونکاوالو به غیر از “پالیاچی” را می شناسیم؟ اکنون می توان به این سوال پاسخ مثبت داد. اکنون – این بعد از تئاتر تئاتر رود وین (تئاتر در رودخانه وین) در پایتخت اتریش است که اپرای Zazà لئونکاوالو را به صحنه برد و با موفقیت زیادی بازی کرد. نقش اصلی – Svetlana Aksyonova.
عکس: سرویس مطبوعاتی تئاتر an der Wien عکس: خدمات مطبوعاتی تئاتر an der Wien عکس: سرویس مطبوعاتی تئاتر an der Wien – محبوبیت را پیدا و قرار دهید و سپس اپراهای فراموش شده یکی از گرایش های فعالیت مدرن این تئاتر است که در سال 1801 توسط آزادیبخش فلوت جادویی موتزارت ، امانوئل شوكاندر ساخته شد و هم اكنون به عنوان یك آزمایشگاه مهم اروپایی برای اپرای كارگردان عمل می كند. “زازا” توسط کریستوف لوئی ، یکی از چهره های برجسته در اپرای مدرن کارگردانی شد. نتیجه کار استثنایی تئاتر موسیقی واقع گرایانه است. اگر اپرای لئونكووالو اثری از وریسمو ، یعنی رئالیسم در موسیقی باشد ، پس لوی این اجرا را دو برابر وریسمو ساخت. و او یک پدیده کل نگرانه از هنر به دست آورد ، جایی که هر کلمه ، هر عبارت موسیقی ، و هر حرکت هنرمندان در یک وحدت لاینحل یک درام انسانی ایجاد می کند که شما با آن همدردی می کنید.

عکس: والری ملنیکوف / RIA Novosti
جشنواره سرزمین برنامه خود را اعلام کرد – اگر بگوییم که این روزها استاد لوئی آلمانی روح پسرش را که در خاستگاه کارگردانی اپرا واقع گرایانه ایستاده بود ، آغاز کرد ، مبالغه بزرگی نبود ، والتر فلسنشتاین (8 اکتبر 45 سالگرد تولد مرگ او). زیرا این فلنشتاین بود که وظیفه تئاتر موسیقی را تعیین کرد: آواز باید تنها راه ممکن برای بیان احساسات و افکار قهرمان در لحظه عمل باشد. در “زازا” چنین احساسی وجود داشت.

خلاصه داستان این اپرا ، که در سال 1900 نوشته شده است ، ساده است: دیوای معاشقه تئاتر استان زازا (یا تاتسا ، همانطور که در اپرا به او ایتالیایی می گویند) ، به یاد او کودکی دشوار ، از ملاقات های یک مادر الکلی رنج می برد ، که فقط از او پول می گیرد ، میلیو دوفرسن تاجر-تماشاگر تماشاگر تئاتر را اغوا می کند و عاشق او می شود. معشوق سابق او و اکنون دوست و شریک صحنه ، کاسکار ، که زمانی او را از غرفه خیابانی به تئاتر حرفه ای آورده بود ، به او اطلاع می دهد که دوفرسن زن دیگری در پاریس دارد. زازا ، می خواهد برای خوشبختی خود بجنگد ، به پاریس می رود ، اما متوجه می شود که دوفرن نه تنها همسر ، بلکه یک دختر جذاب نیز دارد. با یادآوری دوران کودکی دشوار خود بدون پدر ، او جلوی خود را می گیرد – بدون اینکه چیزی به خانم دوفرسن بگوید ، می رود. و سپس ، با درد برای خود ، معشوق خود را به آب تمیز می برد و او را ترک می کند. همه. هیچ کس خود را نمی کشد ، هیچ کس کسی را برش نمی دهد. اپیزود تمام شد ، زندگی ادامه دارد.

اما درام در موسیقی ، متن و تولید لویا واقعی است! اینجا و الان اتفاق می افتد ، جلوی چشمان ما. فضای زندگی تئاتری ، با جزئیات دقیق ، به طور صادقانه منتقل می شود (رقصندگان تمرین چه کسانی هستند که با باز شدن درب اتاق رختکن زازا ، لحظه ای آنها را می بینیم!). لحظاتی در اپرا – به عنوان مثال ، یک آریای کوتاه ، وقتی شخصیت اصلی که از پنجره بیرون را نگاه می کند ، هنگام رفتن عاشق خود را می بیند. یا گفتگوی بین زازا و دختر میلیو ، الماس واقعی لئونکاوالو. اما حتی در اینجا لازم است که از برخی تلاش های فکری برای جدا کردن آنچه توسط آهنگساز (که همچنین نویسنده لیبرتو بر اساس نمایشنامه P. Burton است) ، از کارگردانی لوئی و بازی توسط هنرمندان جدا شود – این اپرا به عنوان یک اثر هنری جامع در صحنه تئاتر شناخته می شود -Vin.

سوپرانو Svetlana Aksyonova سهم زیادی از موفقیت در اجرا دارد. این خواننده با تحصیل در هنرستان سن پترزبورگ ، سپس در میلان و بازل ، در سالهای اخیر به طور فعال در تئاترهای مختلف اروپا فعالیت می کند. اما در وین هنوز او را نمی شناختند. Aksenova-Zaza به مدت دو ساعت که اپرا به طول انجامیده است ، صحنه را ترک نمی کند و به زیبایی ارکستر را روی نت های اصلی “مشت” می کند ، و شنونده را مجبور می کند نفس خود را در لحظات تغزلی حفظ کند. او می رقصد ، رنج می برد ، فحش می دهد ، از غصه مست می شود ، عشق می ورزد – در یک کلام ، با هنرمندی هماهنگ و عمیق بازی می کند. کریستوفر مالتمن ، باریتون معروف جهان در نقش کسکار نیز در اجرای نمایش بسیار باشکوه بود. اما تنور مشهور اتریشی ، نیکولای شوکوف (ملیو) برای نقش اصلی مرد به عنوان یک نوع مناسب بود ، اما حداقل در دو اجرای آخر او با ثبت نام فوقانی مشکلات محسوسی را تجربه کرد. با این حال ، حتی مشکلات صوتی شوکوف نیز تجربه کلی تئاتر را از بین نبرد.

عکس: iStock
سه نمایش نمایشی که تماشاگران باید در بهار ببینند
رهبر اترشیایی الاصل مجارستانی ، استفان شولتس ، که تجربه زیادی در تئاترهای موسیقی آلمان برای اولین بار در تابلوی کنترل Theatre an der Wien ایستادند و کاملاً با کارگردانی موسیقی در اجرا به طور کلی و ORF TV و ارکستر رادیویی به طور خاص کنار آمدند.

باید اضافه کنیم که در تئاتر an- der Vin که سرسرای بزرگی ندارد ، تصمیم گرفت اجرا را بدون وقفه برگزار کند و به مخاطبان اجازه داده شد از طریق ورودی های مختلف مشخص شده در بلیط های نام ، مربوط به قسمتهای مختلف سالن ، به صندلی های کم سالن وارد شوند ، بنابراین تماس بین مخاطبان به حداقل می رسد. و اگر چیزی در زازا وجود نداشت ، این انرژی سالن بود که به دلیل کم نشستن و سایر محدودیت های زمان ویروس کرونا به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. با این حال ، جای خوشحالی است که این مکان موسیقی و تئاتر ، که بیشترین اهمیت را برای وین و اروپا دارد ، دوباره شروع به کار کرده است. در نیمه دوم اکتبر در صحنه تئاتر وین وین ، “پورگی و بس” از گرشوین و در ماه نوامبر – “عروسی فیگارو” موتزارت انتظار می رود.