این مورد برای یک مجسمه محدودیت

بحث بیش از آنچه باید انجام شود با بحث و یا توهین آمیز مجسمه—که آیا آنها از ادوارد Colston 17th-century British تاجر برده; پادشاه بلژیک لئوپولد دوم که وحشیانه سلطنت منجر به مرگ میلیون ها کنگو; یا Robert E. Lee, the Confederate فرمانده ارتش—تا حد زیادی مراکز در روایت رقابت بین کسانی که استدلال می کنند که خلاص شدن از این مجسمه به مثابه پاک کردن تاریخچه و کسانی که می گویند که دور از نمایندگی, تاریخچه بناهای تاریخی این الگو نقش کسانی که آنها را به تصویر می کشد.

در حالی که برخی پیشنهاد کرده اند که با قرار دادن این مجسمه در موزه و یا ترک آنها را به بدتر به طور طبیعی پیشنهاد می کنم یکی دیگر از راه: یک مجسمه از محدودیت های که در آن شهرها و شهرستانها را بررسی توده از خود آثار می گویند هر 50 سال است. که در آن نقطه شهروندان خواهد بود وظیفه با تصمیم گیری که آیا برای حفظ خاطرات به عنوان آنها reimagine آنها و یا حذف آنها را از میدان های عمومی برای خوب است. این بررسی به رهبری مقامات محلی و یا شهروندان مجامع خواهد دموکراتیزه بحث در اطراف این نمادهای مدنی و شاید از همه مهمتر نیروی جوامع به تعامل با تاریخ و ارزش های آنها را نمایندگی کند.

این یک راه حل ساده. برای یک چیز, این امر بدون شک نیاز به مقدار زیادی از بررسی و شور و مشورت است که بیش از را می توان گفت برای فرآیندهای است که منجر به بسیاری از این مجسمه بودن بنا در وهله اول. "آن را مانند برخی از دموکرات مجلس یا یک پانل از مورخان تصمیم به انجام این کارها" کریستوفر فلپس, یک مورخ و استاد مطالعات آمریکا در دانشگاه ناتینگهام در انگلیس به من گفت. "معمولا افرادی که قدرت و ثروت تصمیم به افتخار این نوع از گذشته و یا نوع جامعه آنها می خواهند."

نگاهی به Colston مجسمه در بریستول, انگلستان به عنوان مثال. این بنای ساخته شد در سال 1895 بیش از یک قرن و نیم پس از آن شباهت مرگ در یک پیشنهاد از جان گذشته توسط این شهرستان در کسب و کار و نخبگان سیاسی به سرکوب رادیکال جنبشها در میان طبقات پایین. Colston که انسان دوستی کمک به ساخت بندر شهر به نظر می رسید ایده آل نماد مدنی, وحدت, حتی اگر منبع ثروت بود. مشابه منطق مطلع ساخت مجسمه شاه لئوپولد دوم در سراسر بلژیک—یک فرایند رخ داده است که چند دهه پس از پادشاه مرگ در دستور جانشین او پسر آلبرت من که به دنبال توزیع مجدد عموی خود را به عنوان یک خیرخواه پادشاه. این reframing از تاریخ نیز اعمال شده به ساختمان مؤتلفه بناهای تاریخی در ایالات متحده اکثریت زیادی از آن قرار داده بودند در طول جنگ داخلی اما در دهه های پس از جنوبی را شکست. مؤتلفه بناهای تاریخی "هستند نه نمایندگی از کنفدراسیون زندگی یا جنوب و یا تاریخ آمریکا" فلپس گفت: "اما یک نماینده از راه مردم در اوایل قرن 20th سعی در توجیه که در گذشته و تطبیق آن با وحدت ملی."

استفانی McCurry: کنفدراسیون بود یک ضد متمرکز دولت

دموکراتیزه کردن فرایند که در آن مجسمه های ساخته شده و یا تجدید نظر می تواند یک راه طولانی در تضمین این که امروز در مجسمه های یک نمایشگاه به نمایندگی از این قرن به جای به سادگی یک یادگاری از گذشته است. این امر همچنین نیروی جوامع دست به گریبان با سابقه متصل به این آثار تاریخی که به نوبه خود کمک خواهد کرد برطرف کردن این مفهوم است که مجسمه قرار داده شد تا به عنوان یک بازنمایی صحیح از آن تاریخ است. به عنوان کلودین ون Hensbergen استادیار در بریتانیا Northumbria دانشگاه که مطالعات عمومی مجسمه از قرن 17th و 18th به من گفت, "مجسمه ها نه تاریخ ... آنها نمادها است."

این است که می گویند که این افراد به تصویر کشیده شده در مجسمه باید کامل شود. در حالی که نه هر شخصیت تاریخی است و مستحق بودن احترام در قلمرو کسانی که لزوما و بدون نقص. این واقعیت شده است در چلیپا از بحث در بریتانیا بیش از اینکه یک مجسمه از نخست وزیر سابق وینستون چرچیل بود که به تازگی مخدوش با نقاشی های دیواری در طول یک ضد نژادپرستی تظاهرات نیز باید هدفمند برای حذف. هر چند چرچیل است که به طور گسترده ای مورد احترام خود را برای پاسداشت از کشور و خنثی کردن نازیسم در طول جنگ جهانی دوم او همچنین اعتراف امپریالیستی اذعان به حمایت نژادپرستانه views.

در اینجا بیش از حد رسمی یک فرایند که در آن جوامع بحث و گفتگو محاسن یک مجسمه کمک خواهد کرد: مردم با دادن فضا به وزن جوانب مثبت و منفی خواهد مبارزه با ساده که چهره های تاریخی یا قهرمانان و خائنانی. آن را نیز ارائه جوامع با فضا برای بحث در مورد تعدادی از روش. برخی می تواند انتخاب کردن برای نصب مکمل پلاک به بافت خاص یادبود به عنوان انجام شد با مؤتلفه مجسمه در گرجستان است. دیگران می تواند انتخاب کنید برای انتقال این مجسمه به سوال یک موزه به عنوان برنامه ریزی شده است برای مجسمه Colston و لئوپولد دوم مجسمه که به تازگی حذف شده توسط مقامات بلژیکی در واقع شدهاست. مشاغل جوامع حتی می تواند انتخاب کنید به reimagine مجسمه ها در مجموع به عنوان پیشنهاد شده توسط هنرمند گرافیتی بنکسی که ترسیم یک تعمیرشده Colston یادبود که حفظ اصل مجسمه در حالی که همچنین بزرگداشت ضد نژادپرستی تظاهرات که در اوایل این ماه آن را کشیده پایین به بریستول بندر.

گریم چوب: یک راه حل برای این مؤتلفه بنای تاریخی مشکل

لجستیکی البته هر گونه تغییر و یا از بین بردن مجسمه های پیچیده تر است. همه مجسمه های ساخته شده در زمین های عمومی و یا توسط مقامات دولتی—دانشگاه آکسفورد اخیر تصمیم به حذف مجسمه سیسیل رودس که امپریالیست میراث او هدف از اعتراض خواهد برای مثال نیاز به هماهنگی با مقامات محلی آن را به عنوان معادل یک نقطه عطفی تاریخی. (رهبر آکسفورد شورای شهر علنا حمایت مجسمه را برداشت.) "این خیلی آسان تر برای قرار دادن یک مجسمه از آن است که به یکی از پایین" ون Hensbergen گفت.

هنوز یک مجسمه محدودیت خواهد هدف به انجام بیش از به سادگی ارائه پاسخ برای چه با بناهای تاریخی از آمار و ارقام که میراث به ضعیف. این مفهوم مبتنی بر این تصور است که جوامع باید به صورت دوره ای با هم به تجدید می شود که اعتکاف در میدان های عمومی. هر چند این می تواند به معنای از بین بردن آثار تاریخی که دیگر منعکس کننده ارزش های یک جامعه آن را نیز می تواند به معنای اضافه کردن امکانات جدید است که انجام دهید—از جمله بیشتر بناهای تاریخی به زنان را که تا کمتر از یک چهارم از تمام مجسمه ها در بریتانیا و فقط 10 درصد از مجسمه ها در ایالات متحده است.

شاید بیش از هر چیز بحث کمک خواهد کرد به یاد جوامع چه مجسمه ها هستند. "خوب مجسمه ... باید تحریک آمیز" ون Hensbergen گفت. "هنر بزرگ است و تحریک آمیز. این باعث می شود ما سوال از خودمان است."

Yasmeen Serhan است لندن-بر اساس تحریریه در اقیانوس اطلس.