نیکسون ، مربی 46 ساله اسب و بیمار سرطانی در مرحله 4 ، در یک برزخ اداری زندگی می کند و به دلیل محدودیت های قرنطینه COVID-19 کشور مجبور است برای سال آینده در حالی که در کانادا است ، خود را جدا کند.

از نظر مقامات مرزی و بهداشتی ، نیکسون خطری را تهدید می کند زیرا برای درمان نجات جان که در کانادا موجود نیست ، باید ماهانه دو بار به ایالات متحده سفر کند. و طبق مقررات فعلی ، او باید هر بار که برمی گردد به مدت 14 روز در آپارتمان خود منزوی شود و در نتیجه یک قرنطینه دائمی ایجاد کند.

نیکسون هفته گذشته در حالی که با یک خبرنگار در پیاده رو ، چهار طبقه زیر صحبت می کرد ، در بالکن خود ایستاده بود و گفت: “این بسیار ناامیدکننده است.” “تنها چیزی که من مقصر هستم تلاش برای نجات جان من است.

“ما افرادی را داریم که به طور منظم برای کار از مرز عبور می کنند. ما مدیران آمریکایی داریم که به کانادا می آیند و مجاز به دور زدن قرنطینه اجباری هستند. من سعی می کنم بفهمم که چگونه یک راننده کامیون یا یک پرستار تهدید کمتری برای مردم است سلامتی نسبت به من ، وقتی بخشی از جمعیت در معرض خطر هستم. “

نیکسون برای اولین بار در بهار سال 2016 به سرطان مقعد مبتلا شد و در آن پاییز ، بیماری متاستاز پیدا کرد و به کبد او سرایت کرد. پزشکان وی در انتاریو فقط می توانند شیمی درمانی بیشتر و امید کم رنگی ارائه دهند. بنابراین نیکسون در اینترنت جستجو کرد و یک برنامه آزمایشی برای بیماران مبتلا به سرطان های مرتبط با ویروس پاپیلومای انسانی که توسط انستیتوی ملی بهداشت ایالات متحده (NIH) در بتسدا ، مادام العمر اجرا می شود ، یافت.

پزشکان در آنجا او را در یک آزمایش طولانی یک داروی ایمنی درمانی جدید از اوایل سال 2017 ثبت نام کردند. سرطان نیکسون بهبود پیدا کرد ، اما چند ماه پس از پایان درمان بازگشت. او در ابتدای سال 2019 برای یک سال دیگر به دارو برگشت و نتایج مشابه امیدوار کننده ای داشت. اما یک اسکن پیگیری در ماه جولای گذشته تومورهای جدیدی را کشف کرد و در اوایل ماه اکتبره دور دیگری از درمان را که نیاز به 26 بازدید از ایالات متحده در طول سال آینده داشت ، آغاز کرد.

معافیت برای درمان در کانادا اما برای کسانی که به خارج از کشور می روند معاف نیست

نیکسون معمولاً کمتر از 48 ساعت در خارج از کشور است. او هر زمان که در جمع است ماسک می زند ، فاصله خود را حفظ می کند و مرتبا دست های خود را می شوید. او در Airbnb در مریلند اقامت دارد که از بیماران NIH پذیرایی می کند و بیشتر مراقبت می کند تا اتاق های آن را تمیز کند. و در محوطه دانشگاه پراکنده بیمارستان ، اقدامات احتیاطی COVID-19 با غربالگری ، ماسک اجباری و دستکش و تعامل محدود با کارکنان حتی سخت تر است. از زمان ابتلا به همه گیری در ماه مارس ، NIH فقط یک انتقال ویروس کرونا را در دانشگاه خود ثبت کرده است.

اما هیچ یک از این کارها برای مأموران مرزی کانادا یا مقامات آژانس بهداشت عمومی کانادا (PHAC) که تاکنون از معافیت نیکسون از اجرای قرنطینه 14 روزه با هر بار بازگشت به خانه خودداری کرده اند ، تأثیری ایجاد نکرده است. آخرین دستور عبور و انزوای شخصی وی در تاریخ 18 نوامبر صادر شد.

او شرایط را بخصوص گنگ می داند با توجه به اینکه افرادی که برای دریافت معالجه پزشکی به کانادا سفر می کنند مجبور به انزوا نیستند. از ماه مارس گذشته ، بیش از پنج میلیون معافیت قرنطینه ای فدرال اعطا شده است ، که عمدتا به کارگران ضروری از جمله متجاوزان ، پرستاران و تکنسین ها اختصاص یافته است. اما تیتان های شرکتی نیز آنها را دریافت می کنند ، همانطور که در مجموعه ای از تحقیقات اخیر CBC News که سفرهای تجاری اختیاری توسط مدیران ارشد ایالات متحده را کشف کرده است ، جزئیات آن را دریافت می کنیم.

نیکسون گفت: “واقعاً توجهی به اینکه روال من چگونه است ، جایی که زندگی می کنم نیست.” “در سطح شخصی ، این بدان معناست که من نمی توانم با دوستان ، خانواده دیدار کنم ، نمی توانم سگم را برای پیاده روی ببرم ، نمی توانم در فضای باز بیرون بیایم ، نمی توانم ورزش کنم … اینجا من را تنها می گذارد بنشینم و در مورد بیماری من فکر کنم. این چیز بزرگی نیست. “

قادر به کار نیست و با نابودی مالی روبرو است

قرنطینه همچنین در امر آموزش معاش او برای اسبهای مسابقه ای دارای نژاد استاندارد استفاده می کند. مزرعه ای که محل کار وی در آن مستقر است تنها هفت دقیقه با ماشین از آپارتمانش فاصله دارد ، اما او از ابتدای ماه اکتبر نتوانسته است از آنجا بازدید کند. در عوض او سعی می کند از نحوه دویدن ، غذا خوردن و رفتار اسبها آگاه باشد. تماس تلفنی و پیام کوتاه با دست اجیر شده اش. او در حال حاضر دو مشتری خود را از دست داده است و ترس که ممکن است بیشتر به دنبال آن باشد.

“[The horses] حرف نزن بنابراین شماره شماره 1 در اختیار ما این است که بتوانیم حیوانات را زیر نظر بگیریم. و اگر نمی توانید آنها را مشاهده کنید ، نمی توانید کار خود را انجام دهید “، گفت نیکسون.

طی شش هفته گذشته ، نیکسون سعی کرده است برای کمک به نماینده محلی لیبرال خود ، کمیسیون حقوق بشر کانادا و انجمن سرطان کانادا کمک کند. تاکنون هیچ کس نتوانسته است کمک کند. وی همچنین از PHAC درخواست معافیت ویژه کرده است اما رد شده است.

در ایمیلی که اوایل این هفته ارسال شد ، آژانس بهداشتی فدرال به نیکسون گفت که معافیت های قرنطینه “به طور هدفمند محدود شده است تا از حداقل واردات و گسترش COVID-19 استفاده کند” و بعید به نظر می رسد که وی صلاحیت یک مورد را داشته باشد.

در یادداشت آمده است: “متأسفانه برای مسافران بازگشت به کانادا از معالجه پزشکی در ایالات متحده هیچ معافیتی وجود ندارد.”

CBC News در مورد پرونده نیکسون با آژانس خدمات مرزی کانادا و PHAC تماس گرفت و پرسید که چرا معافیت های پزشکی فقط در یک جهت جریان دارد. CBSA گفت که این تنها قوانینی است که توسط آژانس بهداشت عمومی کانادا و دولت فدرال تنظیم شده است. PHAC هنوز توضیحی ارائه نداده است.

چاره ای نیست جز مراجعه به درمان در ایالات متحده

دکتر جولیوس اشتراوس ، که نظارت بر درمان نیکسون را در مرکز بالینی NIH انجام می دهد ، می گوید او نگران است که چگونه بیمارش با اثرات قفل یک ساله مقابله کند.

اشتراوس گفت: “من نگران سلامتی روانی آقای نیکسون هستم ، این است که با این تشخیص قفل شده ام و توانایی تعامل ندارم.”

“من اقدامات احتیاطی ایمنی را درک می کنم ، اما همچنین نگران مشکلات مالی او هستم ، زیرا او قادر به انجام کار عادی خود نیست.”

دکتر می گوید ، ایمونوتراپی تنها انتخاب مناسب نیکسون است.

اشتراوس گفت: “این درمان برای او حیاتی است.” “این برای او تجربی نیست. برای او ، ما می دانیم که م worksثر است.”

نیکسون مطمئن نیست که تنها کسی است که با چنین معضل فرامرزی روبرو است یا خیر. در حال حاضر هیچ کانادایی دیگری در NIH تحت درمان نیست. و هیچ کس در تالارهای گفتمان پشتیبانی بیمار که در آن پست می گذارد حاضر نشده است.

هدف نیکسون این است که روزی گروهی را برای کمک به تعداد بیشتری از کانادایی ها برای دسترسی به آزمایشات بالینی خارجی تشکیل دهد. اما ابتدا باید راهی پیدا کند تا در همه گیری و محدودیت های آن حرکت کند.

“اگر به ایالت ها نروم ، درمان نمی شوم و احتمالاً خواهم مرد. اگر به سر کار نروم ، توانایی پرداختن به ایالت ها را ندارم و احتمالاً خواهم مرد ، ” او گفت.

خواسته های او به همان سادگی مقررات دولت پیچیده است.

“من واقعاً دوست دارم که بتوانم به محل کار خود بروم ، شاید سگم را به پیاده روی برسانم ، و این در مورد آن است. من خیلی چیزها را نمی خواهم. فکر می کنم آنچه آنها می خواهند خیلی بیشتر است.”