Category: 
موسورگسکی و چایکوفسکی نوازنده پیانوهای بزرگ بکر بودند و امروز “نئوپان تازه” جای آنها را گرفته است. عکس: رویترز
اخبار از مدارس موسیقی و آژانس های دولتی می آید: پیانوهای قدیمی و پیانوهای بزرگ در حال دور انداختن هستند.
به وحشیانه ترین راه. نوشتن به معنای: خرد کردن ، شکستن ، سوختن است. “نوشتن” اغلب دور از ذهن نیست. خود ابزارها برای همه مقرون به صرفه نیستند. به نظر می رسد: چرا حداقل آنها را به کسانی که به آنها نیاز دارند منتقل نکنیم؟ از آنجا که دستورالعمل های زیادی آن را تجویز می کنند.
استاد برجسته تنظیم و تعمیر صفحه کلید ، از جمله سازهای باستانی ، الکسی استاویتسکی ، نگرش خاص خود را نسبت به این مشکل دارد ، که نه تنها دانش آموزان مدارس موسیقی را شامل می شود:
“جایگزینی عظیم پیانوهای قدیمی و پیانوهای بزرگ با جایگزین های جدید وجود دارد. اگر بعضی اوقات پیانوها به داخلی تبدیل شوند (تعداد آنها زیاد نیست) ، پیانوها ، گرانترین قسمت ، تقریباً صد در صد وارد می شوند. علاوه بر این ، جایگزینی مطابق قوانینی که دهه ها پیش تصویب شده است در حال انجام است. بنابراین ، صدها و هزاران پیانو و پیانوی بزرگ اکنون در انبارهای زباله رد می شوند. این قاعده باید فوری – در سطح قانونگذاری تغییر کند. “
تنظیم کننده
– این یک داستان آشنا است. به یاد دارم که چگونه در یک آژانس ، وقتی کامپیوتر دریافت می کردند ، یک بار ماشین تحریرهای قدیمی را از طبقه سوم به بیرون پنجره انداختند. اگرچه کارمندان التماس می کردند که این Optima فوق العاده را به آنها بدهند. به نظر می رسد که ما در جهان های موازی هستیم. در مورد آن چه باید کرد؟
– حداقل کمیسیون های موجودی ایجاد کنید. دارای یک مرمت کننده ، پیانیست و ارزیاب مالی باتجربه. نمی توانید تصور کنید: در میان منسوخ شده ها ، آلات موسیقی وجود دارد که فقط قابل استفاده نیستند ، بلکه به ویژه به معنای واقعی کلمه در سطح فدرال هستند. زیرا بسیاری از پیانوهای بزرگ عتیقه را می توان با تعیین قیمت آنها به حراج گذاشت.
– و این چیست؟
– از چند ده هزار روبل تا چندین میلیون. بیهوده نیست که در بسیاری از سالن ها سعی در حفظ پیانوهای قدیمی “استونی” ، “مسکو” ، “کراسنی اکتیابر” دارند که صدایی بهتر از “بلوتنرهای” جدید و “یاماها” دارند.
– چه کسی مانع از حفظ آنها می شود؟
– مقاومت در برابر لابی مالی در تلاش برای تسلط بر ده ها ، اگر نه صدها میلیون روبل ، غیرممکن است. این رکورد توسط Pskov ثبت شد: در آنجا “Steinway” که با تمام ترخیص کالا از گمرک 110-120 هزار دلار هزینه داشت ، به قیمت 170 هزار پوند خریداری شد! در اینجا یک افزایش است. و بعد از مدتی به طور “تصادفی” آن را به آتش کشیدند.
– چرا پسکوف استین وی را خریداری می کند؟ در حال حاضر هیچ چیز داخلی وجود ندارد؟
– پیانوهای بزرگ کنسرت از اوایل دهه 2000 در روسیه تولید نشده اند. “Lyrica” آخرین دوره را برگزار کرد.
– و “میخائیل گیلینکا” برای تقریباً دو میلیون روبل؟
– این یک پیانوی بزرگ کابینت با پر کردن چینی است. هر آنچه تولید می شود خلاقیت “بین المللی” است ، تمام قطعات یدکی وارد کشور می شود ، همه موارد به جز ، شاید یک کیف چوبی.
سازهای جدید برای اولین بار در نیم قرن گذشته در مدرسه موسیقی در یکاترینبورگ ظاهر شده اند
– چه شرم آور: در قرن نوزدهم ، روسیه سازهای اصلی خود را ساخت. یک “بکر” چیزی ارزش داشت.
– جیکوب بکر به چنان بلندی هایی رسید که هنرستان ها به پیانوهای او مجهز شدند. “بکر” تقریباً توسط همه بنیانگذاران موسیقی روسی مورد استفاده قرار گرفت: موسورگسکی ، ریمسکی-کورساکف ، بالاکیرف ، استراوینسکی ، چایکوفسکی. این معتبرترین و محبوب ترین مارک در روسیه بود.
پیانوی بزرگ کاملاً با دست و از بهترین نوع چوب ساخته شده است ، با تأیید چند مرحله ای توسط مالک. تا حدودی یک معما است: سازها در سن پترزبورگ ساخته شده اند ، جایی که رطوبت هوا بسیار زیاد است ، اما آنها به درجه خشک شدن بالایی نیاز دارند! و تصور کنید ، برخی از “Bekkers” با تیونرهای اصلی از دهه 1860 هماهنگ شده اند!
یک پیانوی بزرگ از مجموعه من به مدت یک سال و نیم در کنار آن ایستاد و سپس آن را برای کنسرت در فضای باز به بیرون بردم. و تقریباً نیازی به تنظیم نبود. و او 120 ساله است.
– بنابراین ما به سرعت نیاز به یافتن این ابزارها داریم.
– بله؟! در سالهای اخیر همه جا به دنبال Bekkers بوده ام! اما همه آنها از بین رفته بودند. و چرا؟ بله ، مثل همیشه: ما دوست داریم “ناخواسته” های عتیقه را با نئوپان تازه عوض کنیم. آنها مانند یخ شکن Ermak ، مانند کف پارکت در حیاط های قدیمی ، مانند صدای اصلی صدای برج Spasskaya ، نابود شدند.
ما دوست داریم از شرکت های خارجی استقبال کنیم. در دهه 60 در مسکو یک مسابقه پیانو برگزار شد – “Bechstein” ، “Steinway” و “Red October” ، و ما مقام دوم را به دست آوردیم. و اکنون فقط سازهای کاملاً صیقلی چینی در واگن خریداری و حمل می شوند.
– چه زمانی تولید ما سقوط کرد؟
– کارخانه ها برای اولین بار در سالهای 1918-1923 تعطیل شدند. سپس در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، تولید بر اساس “اکتبر سرخ” به تدریج بازیابی شد ، پس از جنگ ، حتی یک شکوفایی آغاز شد. اما در سال 1986 ، به دلایل اسرارآمیز برای من ، یک شکست وجود داشت. تقسیم املاک آغاز شد و “اکتبر” ناپدید شد. آن را بکشید – هیچ کس نمی داند چرا.
– شما 110 مورد در مجموعه خود دارید ، حتی تنها موزه سازهای صفحه کلید را در روسیه در ریبینسک افتتاح کردید. شاید شما آن را حرفه ای داشته باشید: آنها می گویند ، موزه بهتر از مدرن است؟
– می بینید ، سازهای باستانی از طریق دلسوزی نسبت به پیانیست متمایز می شوند. پیانوهای جدید و پیانوهای بزرگ دارای یک جز component خشن و فلج کننده هستند: اصطلاحاً “وزن” صفحه کلید. در آغاز قرن نوزدهم ، پیانیست هنگام فشار دادن از حداکثر “وزن” 25-25 گرم استفاده کرد. و اکنون به 50 گرم یا بیشتر رسیده ایم.
موزه پیانوها و پیانوهای بزرگ در منطقه یاروسلاول ظاهر شد
– چگونه ممکن بود این اتفاق افتاده باشد؟
– مقصر پول است و فقط پول! در طول یک قرن ، به خاطر هزینه و بازپرداخت ، سالن های کنسرت افزایش یافت ، طول پیانوی بزرگ افزایش یافت ، و با آن ضخامت تخته کمان ویولن و تارها ، وزن چکش ها افزایش یافت ، خصوصیات کوبه ای پیانوهای بزرگ افزایش یافت …
اما آنچه در اینجا وجود دارد: من در مجموعه خود دارم یک پیانوی پنج اکتاوی “Rostov-Don” از دهه 1960 وجود دارد ، که در آن صفحه کلید به سطح قرن 19 سبک می شود. مهندسان شوروی در مورد دست کودکان و حفظ آنها فکر کردند. و چنین پیانوهایی نه تنها در روستوف روی دون ، بلکه در گورکی ، مسکو ، لنینگراد نیز ساخته شده اند. مخصوصاً برای کودکان. گرچه دیگر از بزرگسالان در امان نمانید.
– اما پیانویست ها چگونه سازگار شدند؟
– نمی شنوی ؟؟ آنها ، بعنوان وزنه بردار ، از قبل در بالا بردن وزن رکورد قرار می گیرند.
– بله ، “وزنه برداری” برای موسیقی از بسیاری جهات کشنده بود.
– و به معنای واقعی کلمه احساس می کنید که مجری ها چقدر ناخوشایند هستند. از این گذشته ، حتی پیانویست های بزرگ مدرن که بیشترین بازی را دارند و شکسته اند ، بسیار کمتر از قدیمی ها قابل انعطاف هستند. اما کلاسها و شکل گیری پیانیستهای مدرن بر اساس آنها بود. پیش از این ، برای عملکرد لیست و شوپن ، برامس و بتهوون ، برای فشار دادن کلیدها نیروی کمتری لازم بود. و حالا هم پیر و هم جوان ، دانشجو و برنده جایزه های بیشتری را در میلیون ها صدا جمع می کنند.
– به همین دلیل است که آنها می گویند پیانیست بودن کار زن نیست! به راستی ، چگونه یک شوپن شکننده می تواند روی پیانوی بزرگ مدرن بنوازد؟ هنگامی که من و شما از سال 1868 با پیانوی بزرگ Blütner خود به قطب Janusz Olejniczak گوش می دادیم ، مشخص بود که سازهای مدرن چقدر مازورکا و شب های او را تحریف می کنند.
– البته این پیانوی شکل پذیرتر و با صدایی یکنواخت بود. اکنون چگونه آموزش داده می شود؟ صدا را به یک سالن بزرگ ارسال کنید. در قرن نوزدهم ، چنین سالن هایی تازه شروع به طراحی می کردند … اما چیزی کاملاً متفاوت در موسیقی مهم است. کلاویکورد قدیمی ، پیش درآمد پیانو را امتحان کنید ، در آشپزخانه در یک خانه خروشچف بازی کنید – دیگر نمی توانید آن را در راهرو بشنوید. زیرا آنها در سالن های کوچک با آکوستیک بسیار خوب روی آن موسیقی پخش می کردند. صدا از پنج پیانو تا mezzo forte بود …
– … و حالا – از mezzo forte به پنج forte! کجا به چیزی می رسد؟
– من مطمئن هستم که یک شخص به طور فزاینده ای به دنبال صلح و آرامش است. میلیون ها پیانو و پیانوی بزرگ که با استفاده از فناوری طبل ایجاد شده اند ، جای خود را به سازهای نرم و کشدار می دهند. آنچه در قرن نوزدهم وجود داشته است.
این امر با واقعیت ورود ما به دوره اجرای سازهای تاریخی و نسخه های آنها تسهیل خواهد شد. آیا چنین پیانوهایی از ویولن های استرادیواری و آماتی اهمیت کمتری دارند؟ هنوز همه این را درک نمی کنند. با مراقبت مناسب می توان از پیانوهای بزرگ برای زندگی نامحدود استفاده کرد. در سال 2018 ، ورشو میزبان اولین مسابقه بین المللی شوپن در مورد ابزارهای تاریخی بود. آنها پیانوهای بزرگ 1837 و 1842 را نواختند. به هر حال ، اتفاقاً ، توماس ریتر ، دانشجوی پیانیست برجسته ما الکسی لیوبیموف ، آن را برنده شد.
مسابقه شوپن در مورد ابزارهای تاریخی دستیابی به موفقیت در آینده است
– و هنوز: چگونه آیا بهتر است نجات و انتقال ابزارهای قدیمی به جایی که بسیار مورد نیاز است سازماندهی شود؟
– ما باید آنها را در انبارها جمع کنیم ، آنها را به نقاط جمع آوری منتقل کنیم و آنها را در یک انبار زباله خرد نکنیم. توزیع به بازیگران خصوصی. یا کسی که می خواهد آنها را به رایگان دریافت کند و آنها را با هزینه شخصی خود احیا کند.
برای دویست سال ، کارخانه های روسی پیانویهایی را بنا نهاده اند که ساختمان عظیمی از فرهنگ موسیقی ما را برپا داشته اند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که به این کارگران سخت کوش کمک کرده و آنها را نجات دهیم!
ناتالیا زیمیانینا ، روسیایسکایا گازتا 
