Category: I در اواخر دهه 1960 ، قبل از اینکه Phaedra از Tangerine Dream به موسیقی متن فیلم Stoner بعد از هیپی تبدیل شود ، قبل از اینکه Autobahn از Kraftwerk این ایده را القا کند که پاپ را می توان به طور کامل با استفاده از وسایل الکترونیکی در ذهن یک موسیقی دان ایجاد کرد ، سینتی سایزر هنوز ابزاری بود که بیشتر با آلبوم های جدید و موسیقی کلاسیک در ارتباط بود : آهنگسازان سریالیست از جمله میلتون بابیت به آنها علاقه داشتند. آلبوم بزرگ الکترونیکی آن دوره Wendy Carlos’s Switched-On Bach بود که شامل کنسرتو براندنبورگ و Air On a G String ارائه شده در یک موگ بود.
در دنیای موسیقی راک ، آنها بیشتر به عنوان تزیین آلبوم های گروه های برتر پرواز ، تزئین چند قطعه در Abbey Road Beatles و Bookends Simon و Garfunkel وجود داشتند. هنرمندان راک که ابتدا پا به پا می شدند یک گروه عجیب و غریب بودند: در آنجا Lothar و Hand Hand وجود داشتند ، یک گروه موسیقی فولک راک ناخوشایند که قصد استفاده از آنجا را در هر کجا که می توانستند داشته باشد. صدای سفید ، پناهندگان کارگاه رادیوفونیک بی بی سی وجود داشت که آلبوم آن در سال 1969 با نام An Storm Electric ، هوی و هوس روانگردان و مجازات گرایی تجربی را در هم آمیخت. ایالات متحده آمریکا ، کمونیست هایی بودند که موسیقی خود را وسیله ای برای رادیکال سازی سیاسی کل کشور می دانستند.
و سیبهای نقره ای وجود داشتند که وجودشان چیزی در مورد هوای سردرگمی و سو susp ظن به شما می گفت که سینتسیونرها را در محافل سنگی احاطه کرده است. آنها کار خود را در East Village نیویورک به عنوان راکرهای مستقیم بنام Overland Stage Electric Band آغاز کرده بودند ، تا اینکه – وحشت زده شده توسط صداپیشه Simeon Coxe از نوسانگر قدیمی دهه 1940 در صحنه – هر عضو به جز کوکس و درامر دنی تیلور از این کار دست کشیدند. کوسه سرانجام لحیم کاری کرد ، سرانجام Coxe مجموعه ای از اسیلاتورهای خود را در حال جمع آوری در چیزی شبیه به سینتی سایزر خانگی ساخت تا حمل و نقل آن را به سهولت انجام دهد. کوکس که “سیمئون” نامیده می شود ، آن را با دست ، پا ، آرنج و گاهی اوقات پیشانی خود بازی می کرد.
صدایی که آنها ایجاد کردند دیدی بود. در اولین آلبوم مشهور آنها در سال 1968 – بدون گیتار ، فقط آواز و وسایل الکترونیکی ابتدایی که در برابر طبل های جغجغه دار تیلور قرار دارند – می توانید صداهایی را بشنوید که پیش از این تعداد زیادی از هنرمندان بعدی را پیش بینی می کنند: چیزی درباره رانندگی بی وقفه موسیقی و الگوهای همگام سازی بازی تیلور ، کراوتروک را به ذهن متبادر می کند. ضبط شده های پخش رادیویی که برنامه فلفل به طرز عجیبی به آن آزمایش هوای دهه 80 پاپ را در نمونه گیری می دهد ، هنگامی که پخش کلیپ های فیلم یا گفتگوی تلویزیونی به آهنگ ها ، آخرین کلمه زینت تولید آینده نگرانه تلقی می شد ؛ در برابر افتتاحیه نوسانات ، شما بخاطر اینکه فکر می کردید به Spacemen 3 گوش می دهید ، بخشیده می شود.
یک جشن ضبط کاپ در نیویورک ، 1968 ثبت شد. عکس: موسیقی تئاتر جادویی ، 1968
احتمالاً با فرض اینکه موسیقی این دو نفره بتواند جایی را در شرایط آزمایشی شرط بندی شده ایجاد کند که روان پریشی آغاز کرده است ، برچسب ضبط آنها Kapp چند تک آهنگ منتشر کرد اما این یک حرکت ناامید کننده بود: صدای سیب های نقره ای – تراشیده ، بی نظم ، به نوعی احساس ناخوشایند – امتیازات کمی در زمینه تجارت به وجود آورد و مطلقاً به دورانی که در آن نقش اصلی سینتی سایزر ارائه منظره های زیبا و “دور از دسترس” در آلبوم های پول نقد با موضوع طبیعت یا فضا باشد ، هیچ یک اعطا نشد. یا علائم زودیاک. برخلاف برخی از اشعار ، که در آن سرناهای سبز دریا شما را به خواب بیدار می کند و دوشیزگان گل ها را جمع می کنند ، چیزی در مورد سختگیری موسیقی به طور فعالانه درگیر شده است: ناهنجاری های آتونال و فریادهایی که از طریق غار مخملی عبور می کنند ، فضای شوم غبار. واكنش قابل تفرقه بود. جیمی هندریکس ظاهرا طرفدار داشت ، اما بعد از اینکه سیب های نقره ای از Blood ، Sweat و Tears حمایت کردند ، گروه دوم ادعا کردند که این دو نفره خیلی وحشتناک هستند به طوری که مجبور شده اند محل برگزاری را خالی کنند. همانطور که بیش از یک منتقد اشاره کرده است ، ممکن است Silver Apples از نظر صوتی با سایر پیشگامان سینتی سایزر کمتر از آنچه با هموطنان نیویورکی در Velvet Underground داشت ، مشترک بود و مردم نیز دقیقاً برای خرید آلبوم های خود در سال 1968 عجله نمی کردند. < / p>
پرواز کردن به مشکل … جلد مخاطب. عکس: کاپ
بدتر این بود که بیایم. دومین آلبوم سیب های نقره ای ، با نام Contact ، حتی از اولین نمایش آنها نیز بهتر بود ، به این دلیل که به نظر می رسید که متن ترانه ها با صدای آنها بیشتر مطابقت دارد: تعداد کمتری از سرناهای سبز دریا و دوشیزگان جمع آوری گل ، بیشتر در راه گاراژ نگرش -پانک در مورد شما شما احمق نیستید و یک فاکس خارق العاده در مورد شما. آنها احتمالاً باید فهمیده بودند که ، حتی اگر Pan-Am به آنها اجازه داده بود که عکس جلد را در کابین خلبان هواپیمای تجاری بگیرند ، اما از قسمت عقب آستین که این زوج در میان لاشه نشسته بودند ، تحت تأثیر قرار نمی گیرند. سقوط هواپیما اثرات دادخواست بعدی گسترده بود: آلبوم از فروش خارج شد ، دستور توقف و انصراف برای اجرای زنده کاکس و تیلور صادر شد ، تجهیزات آنها توقیف شد. سیب های نقره ای از هم جدا شدند و کاکس به آلاباما نقل مکان کرد و به عنوان طراح گرافیک ، راننده ون بستنی و مجری تلویزیون محلی کار پیدا کرد.
بهترین قسمت 30 سال طول کشید تا گروه دوباره کشف شود ، اما به تدریج نفوذ آنها در میان هنرمندانی که لیست های ضبط شده کمیاب و سطل های چانه زنی دست دوم را برای الهام گرفتن جستجو می کردند ، آغاز شد. استریولاب به وضوح همانند صدا و سیما به آنها گوش داده بود. جفی بارو از Portishead چنان شیفته او بود که احترام عاشقانه ای را در سومین آلبوم گروه ، با نام درخشان We Carry On ، ثبت کرد. او بعداً از کاکس روی صحنه دعوت می کند تا آن را با آنها اجرا کند. او تنها هنرمند از نسلی دیگر نبود که با این گروه همکاری می کرد: قبلاً یک برنامه Pox on You را تهیه کرده بود ، Sonic Boom ، جبهه سابق Spacemen 3 ، مینی آلبوم A Lake of Tears را منتشر کرد که در آن گروه دیگر وی Spectrum نیز به آن پیوست. کوکس.
برای ایمیل یادداشت های آستین ثبت نام کنید: اخبار موسیقی ، بررسی های جسورانه و موارد اضافی غیر منتظره
در آن زمان سیلور سیب اصلاح شده بود: چنین فرقه ای داشت که پسران Beastie Boys و شان لنون در اولین برنامه بازگشت خود ظاهر شدند. نوار جدیدی که در دهه 60 زندگی آنها ساخته شده بود ، مانند جانی دپ و کیت ماس بود. با این وجود احساس بدشانسی همچنان آنها را دنبال می کرد. در کنسرت های ابتدایی کوکس و اعضای کمکی از جوان ترها حضور داشتند ، اما همسایه سابق او را – و نوارهای آلبوم سوم ناتمام گروه ، که در نهایت با نام The Garden در سال 1998 منتشر شد ، پیدا کرد – دو نفر اصلی اصلاح شد: آنها قبل از جاده 1999 ، سه کنسرت دوام آوردند گردن کاکس شکست. پس از بهبودی طولانی مدت ، این دو نفر دوباره از سر گرفتند ، اما تیلور در سال 2005 بر اثر سرطان درگذشت. با این وجود ، کوکس مجموعه ای از آلبوم های جدید را با نام سیب های نقره ای منتشر کرد: Decatur 1998 یک انفجار الکترونیکی بدون مصالحه ، 42 دقیقه طول کشید و بدون ضرب و شتم ارائه داد. ؛ Clinging to a Dream 2016 بسیار نرمتر و بازیگوش تر از باند اصلی بود.
هوادارانی که احساس می کردند باید به اجرای مطالب قدیمی پایبند بماند ، تحت تأثیر کاکس قرار نگرفت و خاطرنشان کرد – نه غیر معقول – که گوش دادن به نظرات دیگران هرگز واقعاً مورد سیب های نقره ای نبوده است: “ما به اسلحه خود چسبیدیم و آنچه را که می خواستیم بازی کردیم نه آنچه را که مدیران ، نمایندگان و برچسب های ما به ما می گفتند. ” وی همچنین به تجهیزات آنالوگ به سبک قدیمی که چنین تأثیری در آن ایجاد کرده بود ، توجه نکرد. او همه صداهای خود را به یک نمونه منتقل کرد و از آن استفاده کرد ، و باعث ضبط آهنگ های طبل تیلور در صحنه برای ایجاد دوباره پویایی دو نفره پس از مرگ او شد. این دستگاه با استفاده از دکمه ها و – در آخرین انفجار خارج از مرکزیت هیت رابینسون – یک دستگاه محرک که از لوله PVC و لولای در ساخته شده بود ، کار می کرد. باید چنین می شد: سیمئون کاکس علی رغم لذت بردن از یک حرفه 50 ساله ، ظاهراً هرگز نواختن صفحه کلید را یاد نگرفته بود.
