من تنها هستم اما من هم نیاز به تنهایی

من نمی تواند تصمیم بگیرد اگر من تنهایی و یا اگر من نیاز به تنهایی. پاسخ این است که احتمالا هر دو به صداقت. خانواده من شده است در جداسازی داوطلبانه برای نزدیک به دو ماه در حال حاضر. من شده است با سه فرزند کوچک بیست و چهار ساعت شبانه روز. من سمت چپ یک تعداد انگشت شماری از زمان برای مواد غذایی اجرا می شود اما دیگر از آن, من مشاهده شده است من چهار دیوار.

در همه زمان ها.

برای ماه می باشد.

من رفتن به عقب و جلو بین به شدت نیاز به زمان فقط با بزرگسالان و به شدت نیاز به یک چند دقیقه به خودم.

حتی اگر من با شوهرم خیلی بیشتر از حد معمول احساس می کنم مثل من به سختی او را ببیند. بچه های ما از انواع. روال زندگی شان خالیست آنها خسته هستند و آنها دست خود را به زندگی عادی. ما خود را تنها ثابت و تنها خود را به راحتی. ما هفت و چهار ساله در تخت خواب ما بیشتر رنج می برند اغلب از رویاهای ترسناک و بی قرار شب. آنها به ما می آیند زمانی که آنها نیاز به یک استراحت از هر یک از دیگر بیش از حد.

این کار ما برای رفع نیازهای خود و ما احساس افتخار به محل امن خود را و خانه خود را. آن را در نظر گرفتن تلفات در ازدواج ما از آنجا که ما در توافق کامل در مورد چگونه به پدر و مادر در طول این بحران بی سابقه ای. بچه ها را تا مقدار زیادی از زمان ما در حال حاضر, اما در حالی که آنها جهان را در هرج و مرج است ما احساس نمی راحت تبدیل آنها به دور است. ما می توانید آنها را در یک برنامه زمانی که زندگی خود را تا حدودی عادی دوباره. در حال حاضر آنها می توانند ما را زمانی که آنها به ما نیاز دارند.

این درست است که هنگامی که شما اضافه کردن ما سه ماهه نوزاد به مخلوط زمان به تنهایی با هم کمیاب است به حداقل می گویند.

من احساس می کنم مثل یک شب تاریخ خواهد بود شیرین اکسیر به من تشنه روح. من نیاز به قرار دادن در بهترین چشم دودی و ياوه یقه و canoodle با من در یک گوشه غرفه, اما آن را فقط نمی تواند اتفاق می افتد در حال حاضر. ما می توانید دزدکی حرکت کردن به دور به یک لیوان شراب در ایوان جلو در حالی که آنها خواب اما نه همان ترک آنها را در مراقبت از اعتماد نگهدار و داشتن چند ساعت به تنهایی.

من نیاز به صحبت کردن با دوست دختر من. ما باید تصویری جلسات و ما متن را به طور منظم اما نه همان. گاهی اوقات من احساس تنهایی بعد از ما قطع است. من فقط نیاز به دیدن چهره خود در فرد است. آن شگفت انگیز خواهد بود به برنامه واقعی GNO با سوشی و کوکتل, اما من می تواند فقط به عنوان شاد به خوردن شکلات تیره با بادام و حلقه بر کسی روی نیمکت برای چت. من هرگز از hugger اما من نمی توانم صبر کنید برای پرتاب سلاح من در اطراف زنانی که من با نگه داشتن شناور. زندگی تنهایی است و بدون آنها.

[got_chosen_ad]

من به شدت از دست پدر و مادر من. آنها از دست رفته ام من پسر تولد و عید پاک در حال حاضر و ما هنوز هم نمی دانم زمانی که ما قادر خواهد بود به هم. ما معمولا پدر و دختر حداقل یک بار در هفته. پس ما رفت و به انزوا برای مبارزه با گسترش COVID-19 اند و آنها را دو بار و تنها در یک فاصله. مادر من تا به حال به لغو یک سفر در اینجا و موکول تاریخ به نظر نمی رسد امیدوار کننده یا. کودک صرف نیمی از زندگی خود را در خانه ما و پدر و مادر من به سختی دیده می شود ، بچه ها من از دست پدربزرگ و مادربزرگ خود را, و من بیش از حد. آنها بخشی از ما "عادی" و عدم حضور خود را احساس می کند خارجی و عجیب و غریب.

من دست از فشار و شلوغی از ما زندگی معمول است. من احساس می کنم واقعا از جان گذشته برای ارتباط برقرار کردن با مردم به صورت چهره به چهره.

اما من هم احساس می کنم نیاز به زمان به تنهایی و با سه تا از بچه ها cooped در خانه برای دو ماه آن را سخت به آمده است.

این است که من همین حالا امتحان کنید و یا من "نه اولویت مراقبت از خود" و یا هر چیز دیگری که مردم می گویند در مورد مادران که ضجه و زاری عدم خود را از زمان به تنهایی. من انجام بهترین من. من سعی کنید به دزدکی حرکت کردن آن در.

این هفته من در زمان پسران خارج از بازی و کودک من خوابش برد بنابراین من زد یک حمام و برداشت یک کتاب است. با همه بچه ها اشغال شده من فکر کردم من می تواند سرقت دور برای بیست دقیقه به شارژ. من برای گرفتن یک حوله را از خشک کن و زمانی که من برگشتم من کودک پیش دبستانی بود لب به لب برهنه صعود به حمام حباب. ظاهرا او داخل آمد به ادرار و نمیفهمد او لذت بردن از یک داغ خیس کنید. فقط به عنوان من او را خشک و خاموش, پسر, آمد, که stomping از طریق خانه و بیدار نوزاد. شوهر من ارائه شده و به هر سه آنها را بنابراین من می تواند من را داخل اما آن نقطه آن سرد بود. لحظه ای گذشته بود.

زمانی که آنها به خواب رفتن در شب من می تواند چند دقیقه برای خودم. گاهی اوقات من فراموش. اما این را نیز من بهترین امید برای چند دقیقه به تنهایی با من است.

من نیاز به هر دو و اکثر روزها وجود دارد زمان نه.

لطفا فکر نکنید که من شکایت در مورد اقدامات ایمنی در محل به سرعت گسترش رمان coronavirus. این اقدامات هستند, هوشمند, و من به طور کامل متعهد به پیروی از تمام قوانین است. من می خواهم برای دیدن این منحنی صاف.

من تشخیص می دهم که چگونه خوش شانس ما بود به خانه سالم و رنج می برند نه مالی. من کاملا آگاه است و چقدر سخت تر از این خواهد بود اگر هر یک از آن شرایط متفاوت بود. من هنوز به دنبال مدال طلا از درد و رنج در اینجا. آسانی نسبی از زندگی من در حال حاضر نمی فرار من. تنهایی است و نه بدترین چیزی که من می تواند. من آن را دریافت کنید.

اما در حالی که من احساس سپاسگزار من نیز احساس شده است. من احساس می کنم رشته در خانه من. من فکر نمی کنم من به عنوان همسر یا مادر من زمانی که من در بهترین من. برخی از روزها من بیکن پنکیک و بی وقفه در اجرای این بحران-تحصیل چیزی. من صرف آن بعد از ظهر frolicking در حیاط با من غرق خورشید-نمایش به خوبی لباس نوزادان است.

روز دیگر من فقط با فشار دادن "به خاطر تماشای" در Netflix بکشد و آن را به تلاش برای به خواب بدون گریه در مقابل من پیژامه پوشیده, حبوبات, خوردن بچه ها است.

این چنین خسته کننده و هیجانی زمان برای بسیاری از مردم است. من می دانم که من تنها نیستم و در واقع به من کمک می کند. من می دانم که این را در نهایت به پایان رسید.

تشویق الگوهای رفتاری و بی وقفه مثبت مردم مرا تشویق به reframe دیدگاه من. من نیازی به انجام این کار است. من در حال حاضر می دانم که "ما نمی گیر در خانه ما امن ترین در خانه." من افتخار است که نه فرار من.

اما من فقط با داشتن یک زمان سخت احساس تنهایی و من مشتاقانه منتظر به روز هنگامی که آن را امن برای رفتن به برخی از نوع طبیعی است.

در حال حاضر, من تنها هستم. و من باید به تنهایی. این احساس فقط واقعا گیج کننده و غم انگیز است.