هنری استراتژی برای همکاری کار در محله های تنگ

"به استحمام در پرشور صمیمیت روزانه در حالی که با هم زندگی می کنند در همان خانه و اغلب در اتاق خواب با این عزیزان همیشه به نظر می رسید به من مطمئن ترین راه برای از دست دادن کسی که" آمریکا به دنیا آمد نویسنده دیرین پاریس salonnièreو دشمن قسم خورده از زندگی مشترک بدون ازدواج ناتالی کلیفورد بارنی یک بار نوشت. که من می خواهم پاسخ: بله, اما شما سعی دارید با هم زندگی و کار با هم در همان خانه و اغلب در همان اتاق خواب با یک دوست?

این اتصال است که بسیاری از زوج ها در حال حاضر و پیدا کردن خود را در, با تشکر از اقامت در خانه سفارشات در پاسخ به کروناویروس همه گیر و من گمان می کنم که بیش از چند حال پیدا کردن این خاص صمیمیت حمام کمی بیش از حد گرم. برای رهایی ما می توانیم نگاهی به عنوان مثال از یک تعداد هنری و ادبی زوج ها در طول تاریخ است که موفق شده اند این همان ترتیب. هنرمندان هستند و البته دشوار مردم به زندگی با نیاز گسترده امتداد تنهایی برای انجام کار است که گرایش به آنها را افسرده و پریشان زمانی که آنها به دور از آن. برای دو جمله شیک موجودات به دنبال این حرفه زیر یک سقف و با هم ماندن—خوب قطعا وجود دارد برخی از دروس در اینجا برای همه ما است.

بیایید شروع در انگلستان که به عنوان الیزابت هردویکک که در سال 1955 مقاله طولانی در زمینۀ همکاری نویسندگان. "این Brownings این Webbs این Garnetts این Carlyles لئونارد و ویرجینیا وولف [جان] میدلتون Murry و کاترین منسفیلد—ادبی و شوهر عجیب و غریب است به زبان انگلیسی تولید داخلی مفید بدون شک در یک کشور با شرایط دشوار زمستان" هردویکک نوشت. "قبل از روشن آتش در زمان چای ما می توانید از این بالا-حساس مردان و زنان چسبیده به هم را تیره انگشتان دست لمس کردن است."

برای هردویکک ترین "فوق العاده" از این مشارکت بين جورج الیوت و جورج هنری لوس که بیست و چهار سال با هم به نظر می رسد غیر رضایت. الیوت یافت نوشتن بسیار دردناک و نیاز مداوم تشویق به چوب با آن. لوس بود خوشحال به ارائه که تشویق و قادر به انجام این کار بدون فدا کردن خود کار می کنند. در کتاب خود "موازی زندگی" فیلیس رز در توصیف این زن و شوهر روز: "آنها راه می رفت با هم نوشت: با هم خواندن هومر و آموخته زبان ها با هم. . . . آنها حتی مطرح tadpoles با هم. هر شب پس از صرف شام آنها به عنوان خوانده شده با صدای بلند به یکدیگر برای به عنوان بسیاری به عنوان سه ساعت است."

اما حتی این companionable از زوج زد به برخی از مشکلات کار در محله های نزدیک. در خانه آنها به اشتراک گذاشته الیوت و لوس مشغول به کار در کنار هم در همان کوچک اتاق نشسته و با توجه به شرح حال گوردون S. Haight "گرچه [الیوت] شکایت نیست از آن را در زمان بسیاری از سال بعد او اعتراف کرد که خاراندن جورج قلم استفاده می شود به درایو خود را نزدیک به وحشی." زمانی که زن و شوهر در نهایت حل و فصل در دیر خود را اقامت اصلی باقی مانده از زندگی خود را, آنها مطمئن شوید که به ادعای خود را فردی مطالعات.

ازدواج شاعران رابرت و الیزابت بارت براونینگ شد دیگر ادبی زن و شوهر که زندگی می کردند و در زیر همان سقف خود را در مورد یک آپارتمان در فلورانس. با توجه به شرح حال مارگارت فرستر این Brownings کار کرده و در پایان مقابل از آپارتمان با اتاق ناهار خوری در بین درب بصورتی پایدار و محکم بسته شده است. علاوه بر این, آنها را نشان نمی دهد هر یک از دیگر آنها روز کار و نه بحث در مورد آن; او احساس به شدت آن شخصی خود صمیمیت گسترش باید به کار ادبی. "یک هنرمند باید من علاقه داشتن یا پیدا کردن و یا ایجاد یک تنهایی به کار در آن است که اگر به کار خوب در همه," او نوشت: در نامه ای به یک دوست.

ساخت یک تنهایی که در آن یکی نیست به طور طبیعی وجود دارد این است که یک مضمون مشترک در این مشارکت. درب بسته کار می کند شگفتی برای این, اما نه همه هنرمندان لذت می برد که حتی کوچک لوکس. در سال 1946 پس از اخراج از بیست و پنج-صد فوت مربع انبار در بیست و دوم خیابان (آنها ماه پشت در اجاره), ازدواج نقاشان ایلین و Willem de Kooning نقل مکان به یک فضای بسیار کوچکتر در Carmine خیابان یک-و-نیم-اتاق آپارتمان با وان حمام در آشپزخانه. مورخ مریم گابریل در کتاب "خیابان نهم" و توضیح می دهد که به دلیل نبود فضای کافی برای کار در اتاق جداگانه د Koonings راه اندازی خود را به "استودیو" در گوشه و کنار آپارتمان و "تاسیس حریم خصوصی رو در جهت مخالف."

جای تعجب نیست که این ثابت بسیار شل و ول تنهایی. Willem—که همه به نام بیل—سرعت اذیت شد توسط ایلین را با عجله کار سبک. ایلین به حال خود شکایت. او گفت: "لایحه سوت کشید در حالی که او کار می کرد. شما می دانید موتزارت و Stravinsky. بیل می تواند سوت این ملودی های فوق العاده. اما من پیدا کردم آن را فقط یک کمی کمی تحریک کننده است." خوشبختانه برای آنها هر دو لایحه به زودی در بر داشت جداگانه studio, هر چند در ترکیب اجاره به پایان رسید تا بیش از این زیر شیروانی قرار دادن آنها شده بود از بیرون کردند.

در دوران بیماری همه گیر کوروناویروس به دست آوردن یک فضای جداگانه در خارج از خانه است که واقعا یک گزینه است. بیشتر عملی مورد مطالعه را می توان در هنرمند جودی شیکاگو زندگینامه "از طریق گل" که در آن او توضیح داد که این چالش تلاش برای کار در همان لس آنجلس خانه به عنوان همسر دوم خود را به مجسمه لوید Hamrol. مشکل آنها این بود برخورد برنامه. شیکاگو نوشت:

من دوست داشتم به در صبح و رفتن به طور مستقیم در مورد کسب و کار من رفتن به استودیو من بدون صحبت کردن با کسی. سپس من به کار در تمام طول روز و بیرون رفتن در شب. لوید از سوی دیگر ترجیح داده به کار در شب, خواب بعد از من و او دوست داشت به صحبت در صبح است.

به مدیریت درگیری زن و شوهر "کار می کرد از یک سیستم است که در آن ما می تواند هر دو روانی حریم خصوصی ما نیاز به انجام کار ما" شیکاگو نوشت. "ما تاسیس 'روز سکوت" است که در آن ما را به یکدیگر پاس و صحبت نمی کنند. این به ما اجازه داده بود در خانه هم بدون احساس است که ما تا به حال به در دسترس خواهد بود به شخص دیگر نیازهای همه زمان ها است." کلید به ترتیب شیکاگو ادامه داد: قرار بود "بسیار ساده با یک دیگر." اگر یک فرد نیاز به برخی از زمان به تنهایی آن را به سادگی یک ماده از شفاهی که نیاز دارید—سپس شخص دیگر می گویند "مطمئن" و برنامه های جداگانه.

چه ساده و در عین حال هوشمندانه تنظیم! در واقع آن را برای تلفن های موبایل بسیار فوق العاده است که ما باید در قرعه کشی هر گونه نتیجه گیری از این واقعیت است که ظرف یک سال از این توضیحات شیکاگو و Hamrol حال تقسیم کردن.

نه همه همکاری سازندگان در بر داشت co-کار مغایر با. Simone de Beauvoir و ژان پل سارتر به طور معمول صرف صبح کار جدا از هم اما در بعد از ظهر آنها مطالب برای نوشتن هم در Sartre آپارتمان. شایان ذکر است که Beauvoir هرگز تا به حال مشکل تمرکز در کار او. به عنوان او نوشت: "گاهی اوقات من را به نشستن در میز کار در هر دو محل به مدت چهار ساعت در یک کشش و یک بار بدون بلند کردن سر من."

اما زیبا ترین تصویر از همکاری همکاران من اجرا در سراسر ویژگی های انگلیسی, هنرمندان, ونسا بل و دانکن گرانت (که مانند Beauvoir و سارتر و الیوت و لوس هرگز ازدواج). در چارلستون بل خانه کشور در شرق ساسکس آنها مشترک یک طبقه همکف نقاشی استودیو جایی که آنها به کار می رفت با هم هر روز صبح بعد از صبحانه. بل پسر کوئنتین توصیف آنها به عنوان "مثل دو محکم حیوانات در کنار هم در یک آخور خوردن دور رضایتمندانه نیست و نیاز به صحبت کردن با یکدیگر اما فقط مبارک در حضور دیگر." افسوس که حتی این بهشت بود و ناپایدار; بل در نهایت گاهی یک استودیو خود را و تبدیل به یک اتاق خواب در طبقه بالا برای این منظور است.

و آنچه از زندگی مشترک-مخالف ناتالی کلیفورد بارنی? در 1915 نقاش آمریکایی Romaine بروکس نشان داد تا در بارنی سالن و قبل از اینکه طولانی این دو تا به حال شروع یک رابطه است که بیش از پنجاه سال است. خوشبختانه بروکس بود به همان اندازه شیفته انفرادی زمان. "من خودم بسته برای ماه بدون دیدن یک روح" او نوشت: از فرایند خلاق "و به شکل در نقاشی های من به رویا و تصوراتی از غم و خاکستری سایه."

حتی در این اواخر نوزده-بیست بروکس و بارنی تصمیم به زندگی مشترک بدون ازدواج امتحان کنید ساخت یک خانه با هم در جنوب فرانسه در نزدیکی Saint-Tropez. این بود که هیچ خانه معمولی. ویلا آنها طراحی شده بود که بیشتر شبیه دو متصل خوابگاه وجود دارد که به اشتراک گذاشته شده اتاق نشیمن و galleried سرپوشیده اما هر شریک به حال خود ورودی جداگانه اتاق کار و اتاق خواب (به عنوان به خوبی به عنوان خود بندگان). آنها آن را به نام ویلا صفت d'Union—این Hyphenated ویلا.

آن کار نمی کند. با وجود تمام دقت برنامه ریزی شده جدایی بروکس رشد اذیت با بارنی جریان منظم از مهمانان است. داشتن خود, اتاق کار و اتاق خواب کافی نبود—او نیاز به یک نوع عمیق تر از تنهایی به رنگ. به عنوان او نوشت: "من فرض کنید یک هنرمند باید به تنهایی زندگی می کنند و در صورت تمایل در غیر این صورت تمام فردیت می رود. من فکر می کنم من نقاشی تنها زمانی که من به تنهایی حتی کمتر انجام هر کار واقعی."

این یک مشترک خودداری میان هنرمندان است. به عنوان نقاش اگنس مارتین گفت: "زمانی که شما با افراد دیگر را از ذهن خود نه به خود." در سال 1913 وزن استدلال و در مقابل ازدواج در دفتر خاطرات خود فرانتس کافکا نوشت: "من باید به تنهایی یک معامله بزرگ است. آنچه که من انجام شده بود و تنها نتیجه بودن به تنهایی."

به طوری که در آن می کند که ترک آن دسته از ما با متوسط بیش ولع مصرف برای تنهایی و بی سابقه-در-ما-ناتوانی در طول عمر به آن امن? یکی از درس های است که قدرت قوانین در شرایطی مانند این. شیکاگو "روز سکوت" در Brownings' توافق نیست به بحث در مورد خود را شاعرانه پیشرفت حتی ده Koonings' فروتن وعده به چهره در جهت مخالف—این چیزها حمل وزن است. مهم تر از قانون است کارآمدی است که مشترک به رسمیت شناختن است که "روانی حریم خصوصی" آن را در خدمت مهمی متقابل هدف یکی است که سزاوار فرانک گفتگو خلاق حل مسئله و تعمیر و نگهداری منظم. در نهایت اگر همه چیز به یاد داشته باشید کافکا را بخشنامه از یک سال 1912 نامه او در دوباره خاموش-دوباره نامزد Felice بائر: "اگر ما نمی توانیم با استفاده از اسلحه عزیزترین اجازه دهید ما را در آغوش با شکایت."